„Kerkelijke verdeeldheid verduistert gelaat van Christus”
Door extreme verdeeldheid hebben christenen in Nederland het gelaat van Christus verduisterd, reageert Wilkin van de Kamp op Jan den Admirant en Teun van der Weijden (RD 3-10).
Morgen hopen wij met duizenden mensen uit zo veel mogelijk kerken en gemeenten samen te komen voor een dag van ontmoeting, verootmoediging en verzoening in een grote tent op het Malieveld in Den Haag.
Deze dag van bezinning en hoop is ontstaan vanuit het diepe besef dat de Kerk als Lichaam van Christus in Nederland gefaald heeft in de opdracht van God om elkaar lief te hebben en elkaar te respecteren. We willen deze dag God en elkaar vergeving vragen voor onze negatieve houding en ons gedrag ten opzichte van elkaar, zodat we een nieuw begin kunnen maken.
In Nederland hebben we te maken met een extreme verscheurdheid en verdeeldheid in de kerk. We lieten elkaar links liggen, hebben elkaar verketterd alsof de ander geen deel van het Lichaam van Christus is. Wij hebben elkaar in naam van het geloof vermoord en zo het gelaat van Christus verduisterd.
In onze passie voor God hebben we medegelovigen in andere kerken pijn gedaan door diskwalificerende uitingen, alsof wij alleen de waarheid of de Geest zouden bezitten. Daar hebben we brokken mee gemaakt. Dat was hoogmoedig gedrag.
Door onze hoogmoedige en zelfingenomen houding ten opzichte van elkaar hebben we onze opdracht om te getuigen van Gods liefde verwaarloosd en voelen we ons mede verantwoordelijk voor de ontkerstening van ons land. Wij hebben voor deze houding vergeving nodig, daar kunnen we niet omheen.
Daarom gaan we morgen –op basis van 2 Kronieken 7:14– op de knieën om gezamenlijk schuld te belijden aan God en aan elkaar, om ons te bekeren van onze dwaalwegen, in het geloof dat God uit de hemel zal horen om ons onze zonden te vergeven en ons land te genezen.
Wij pretenderen niet dat in één dag alles opgelost kan worden, maar geloven wel dat deze dag een belangrijke stap vooruit betekent in de oecumene van het hart. Wij zijn dankbaar dat christenen uit zo veel kerken samenkomen om God en elkaar vergeving te vragen voor de wijze waarop zij in het verleden met elkaar zijn omgegaan.
In het middagprogramma zal de genade van God, zoals die in de ander zichtbaar is, centraal staan. We willen elkaars uniek-zijn, charisma en plaats in Christus’ Lichaam erkennen en dankbaar aanvaarden. We willen elkaar de broederhand reiken op basis van serieuze kennismaking en verantwoording ten opzichte van elkaar. Door de getuigenissen in de middag leren we dat we ons serieus en open mogen verdiepen in elkaars geloofsleven.
We zullen trouw blijven aan wat de Heer eenieder van ons gaf in onze eigen traditie, maar willen elkaar beter leren kennen en zelfs elkaars kerken leren lief te hebben. Eenheid in Christus betekent niet dat we vervallen in oppervlakkigheid. Naast aandacht voor schuld en pijn zullen we ook de waarheid blijven zoeken, en door moeten gaan met vooroordelen ontmaskeren en herinneringen uitzuiveren.
Het hogepriesterlijk gebed leert ons dat eenheid een concept en product van de hemel is en niet van de aarde. Wij zijn ons ervan bewust dan wij geen eenheid kunnen maken. Eenheid is Gods idee, Gods natuur en Gods strategie. We zijn één omdat Christus ons één heeft gemaakt (Efeziërs 2:14-16). Wij worden opgeroepen ons te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren in een houding van nederigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid en liefde (Efeziërs 4:1-3).
In Gods Koninkrijk nemen we elkaar niet de maat, maar geven we elkaar de ruimte omdat we samen verbonden zijn met de levende Christus. Verschillende culturen, rassen, tradities, rituelen, belevingen en uitingen in het Lichaam van Christus kunnen elkaar aanvullen.
Eenheid in Christus kan alleen zichtbaar worden in relatie en verbondenheid. Daarom kiezen wij voor eenheid in Christus: Christus in mij ontmoet Christus in jou. Juist in het aangezicht van de ander ontdekken we wie we zelf zijn, maar ook wat onze tekortkomingen zijn. We hebben de andere kerk nodig om een gezonde identiteit te ontwikkelen.
Als rooms-katholieken, oosters-orthodoxen en protestanten willen we niet langer proberen de ander naar ons toe te trekken of onderlinge verschillen te negeren. We beseffen dat we samen in een proces van bekering en zuivering op weg zijn om alles wat niet naar Gods bedoeling is in onze kerken te veranderen. Op deze wijze zullen we steeds dichter bij Christus en bij elkaar uitkomen. Daar zal de bijeenkomst op het Malieveld aan bijdragen.
Wilkin van de Kamp is voorzitter van de beweging ”Wij kiezen voor eenheid”.