John Feenema, sales manager bij handelsonderneming Conpax Belfort, beweert er dagenlang over te kunnen praten: draagtassen. Het Heerenveense bedrijf is met 3000 tot 4000 afnemers en een jaaromzet van ongeveer 20 miljoen euro marktleider op dit gebied. De klantenkring is divers: van (kleine) middenstanders tot giganten als Blokker, Schiphol (met zijn bekende blauw-gele See Buy Fly-tas), de Nederlandse Spoorwegen en Peugeot.

De onderneming is een fusieproduct van twee bedrijven die aan de wieg hebben gestaan van de ontwikkeling van de draagtas. „Na de Tweede Wereldoorlog raakte dit transportmiddel in zwang”, weet Feenema. Toen was het een goedkope manier om iets van A naar B te transporteren. Dat is nog steeds zo, maar daar zijn functies bijgekomen. In de jaren vijftig werd het uitdragen van een huisstijl belangrijk. En vandaag de dag is de draagtas een visitekaartje, een imagebuilder. Dat kan iedereen zien op straat. De tas van een juwelier ziet er anders uit dan die van de groenteboer.”

De circa twintig medewerkers van Conpax Belfort vervullen een soort intermediairfunctie. „Het bedrukken van tassen, of die nou van kunststof, papier, nylon of katoen zijn, is een zeer complex proces. Wij vragen wat de klant wil, werken dat in onze eigen studio verder uit en zorgen dat er wordt geproduceerd.” Grote volumes ”plastic tassen” worden bij Belfort in België gemaakt. Het Italiaanse Eurobags zorgt voor de vervaardiging van kunststof tassen met beugels en exemplaren van luxe papier. „En in het Verre Oosten bijvoorbeeld hebben we een joint venture met een Chinese fabrikant.”

Doorgaans gaat het niet om grote partijen. Minimale oplages vanaf ongeveer 5000 stuks zijn reeds mogelijk. „Veel tassen zijn echte centenproducten. Een gemiddelde draagtas kost tussen de 7 en 15 eurocent.” Duurder is uiteraard mogelijk. Bijvoorbeeld papieren draagtassen met gestanste handgrepen, met papieren lussen, met gedraaide papieren koorden of met synthetische koorden. Of met toeters en bellen, opvallende attributen en speciale kleuren, Conpax Belfort gaat niet snel een opdracht uit de weg. „Voor ons zijn vooral de vervolgopdrachten van belang. Is een ontwerp eenmaal gemaakt, dan zit er voor ons weinig werk meer in.”

Feenema toont een splinternieuwe tas van een luxe automerk. Deftig, zwart bedrukt papier met een zilveren logo in het hart. „Mag zelfs nog niet worden gefotografeerd”, aldus de trotse sales manager. Liefhebbers krijgen binnenkort op een beurs de primeur. Kosten van deze tas: 4 euro per stuk.

Een gemiddelde tas is doorgaans geen lang leven beschoren. Hoewel, een plastic tasje heeft een hogere hergebruikwaarde dan de meeste mensen beseffen. Feenema: „Papier heeft een veel beter imago, maar in een relatief nat land als Nederland worden papieren draagtassen meestal maar één keer ingezet. Je doet er hooguit nog oude kranten in.” Met kunststof is dat anders. „Een plastic draagtas wordt makkelijk opgefrommeld en in de meterkast gelegd. Die kan later nog over het zadel van de fiets, de voetbalschoenen gaan erin en noem maar op.”

Milieu speelt in de sector een belangrijke rol. De komst van afbreekbaar kunststof op grote schaal laat nog even op zich wachten. „Het is er wel, maar schaars en dus duur.” En Feenema weet het zeker: niemand hoeft zich bezwaard te voelen als er weer een plastic draagtas in de container verdwijnt. „Ons product kan uitstekend worden gerecycled. Daar komt energie bij vrij, waar bijvoorbeeld weer fabrieken mee worden verwarmd.”

Smaken verschillen in tassenland. Tussen Nederlandse regio’s, maar ook tussen landen. „In Frankrijk en België vinden ze onze tassen al snel erg bont. Dat is ook wel te verklaren. Wij kennen hier veel grote franchiseformules, terwijl België en Frankrijk juist weer bekendstaan om hun exclusieve zaken. Dat zie je terug in de papieren draagtassen die vaak zeer chic zijn.”

Zo nu en dan weet een winkelier zichtbaar te scoren met zijn draagtas. „Dan wordt de tas plotseling een hebbeding. We zagen dat recent bij de Bas- en Dirk-tassen van de bekende supermarktketens.” De huidige trend is volgens Feenema het gebruik van transparante materialen. „Vroeger mocht niemand weten wat ik in mijn draagtas had zitten. Vandaag is een beetje kijken toegestaan.”