Janna Slurink zette zich in Uganda in voor weeskinderen
Afrikaanse kinderen laten niet snel het achterste van hun tong laten zien. Dat merkte de 22-jarige Janna Slurink uit Kampen tijdens haar werkvakantie onder weeskinderen in Uganda. „Ik ben al eens eerder in Roemenië geweest, waar de kinderen je om de hals vliegen. In Afrika keken ze eerst de kat uit de boom. Ze hielden meer afstand, maar dat is mogelijk ook wel te verklaren door alles wat deze weeskinderen hebben doorgemaakt.”
Slurink kwam vorige week terug uit Uganda, waar ze samen met haar vriendin drie weken vrijwilligerswerk deed in Lira. Daar is de Linda Foundation actief onder weeskinderen. „We maakten programma’s met daarin ruimte voor Bijbelonderwijs, ontspanning en andere activiteiten.”
Slurink, getraind als kinderwerker op de Katapult in Den Helder en momenteel student maatschappelijk werk op de Gereformeerde Hogeschool in Zwolle, heeft naar eigen zeggen genoten van de werkvakantie. „Het is geweldig om in de vakantie ook iets voor anderen te kunnen betekenen en tegelijkertijd iets van de cultuur van een ander land op te snuiven. Ik was nog nooit in Afrika geweest.”
De doorsnee Ugandees is vrolijk, luchtig, soms een beetje nonchalant, maar ook erg gastvrij, meent de Kampense. „De meerderheid in Uganda is christen, of noemt zich christen”, zegt Slurink. „We hebben ook verhalen gehoord over voorgangers die hun positie misbruiken om er zelf financieel beter van te worden.”
Tegenvaller van de werktrip was haar eigen gevoel van frustratie dat af en toe opspeelde, zegt Slurink. „Ik had me voorgenomen om niet de betweterige westerling uit te hangen, maar merkte soms toch dat ik ongewild iemand wilde duidelijk maken hoe het allemaal sneller of beter zou kunnen.
Zo wilden mijn vriendin en ik een speurtocht voor de kinderen houden. De leider van het tehuis zei steeds dat hij snapte wat onze bedoeling was, maar aan alles zag je dat hij ons niet begreep. Het was geen onwil van hem, maar onze boodschap kwam kennelijk niet over.”
Heel mooi vond Slurink de dag waarop een jongen naar haar toekwam die een gesprek onder vier ogen wilde. Slurink, die het gevoel had dat de tiener haar zijn liefde wilde verklaren, schrok een beetje terug. „Maar toen ik met hem in gesprek raakte, bleek hij me juist zijn levensverhaal te willen vertellen.
Hoe hij opgroeide zonder vader, op jonge leeftijd zijn moeder verloor, voor zijn broertje en zusje moest zorgen en nu toekomstperspectief heeft als student. Nooit eerder had hij iemand daarvan deelgenoot gemaakt. Het heeft me heel erg goed gedaan dat ik kennelijk in staat ben geweest het vertrouwen van deze jongen te winnen.”
Dit is de tiende aflevering van een serie over werkvakanties.
