16 april: Zodra Breiviks handboeien afgaan, maakt hij een gebaar dat hij omschrijft als extreem rechts. Hij stopt daarmee op 19 april. Op 16 april wordt de aanklacht voorgelezen: terrorisme en moord. Breivik erkent dat hij de aanslagen pleegde, maar zegt ook dat hij onschuldig is. Het geweld was volgens hem noodzakelijk om zijn land te beschermen tegen multiculturalisme.

17-23 april: Breivik legt zijn verklaring af. Op 17 april wordt een van de rechters vervangen. Hij had op Facebook gezegd dat Breivik de doodstraf verdient. Die bestaat overigens niet in Noorwegen. Op 23 april biedt Breivik zijn excuses aan aan een paar slachtoffers. Het spijt hem dat hij toevallige passanten heeft gedood, toen hij in Oslo een bom liet afgaan. Op Utøya spaarde hij jongeren met een ‘conservatief’ uiterlijk, onder wie twintiger Adrian Pracon. Die verklaart op 25 mei dat de aanslagen zijn politieke interesse juist hebben aangewakkerd.

24-27 april: De aanklagers horen ooggetuigen en experts over de bomaanslag in Oslo. Op 26 april demonstreren alleen al in Oslo ongeveer 40.000 mensen tegen Breiviks intolerantie.

3-25 mei: Overlevenden en deskundigen vertellen over de aanslag op Utøya. Op 11 mei wordt het een man op de publieke tribune te veel. De man verloor een broer en gooit een schoen naar Breivik, die zijn advocate raakt.

29 mei-6 juni: Oude vrienden van Breivik komen aan het woord. Daarna leggen tal van experts verklaringen af, onder meer over Breiviks ideologie.

8-20 juni: De vraag of Breivik toerekeningsvatbaar is, staat centraal. Twee rapporten met tegengestelde conclusies worden besproken. Op 15 juni verbiedt de rechter journalisten verslag te doen van verklaringen van de moeder van Breivik.

21-22 juni: Slotpleidooien van aanklagers en verdediging.