De gedachte achter deze veronderstelling is niet onlogisch. Als Israël net voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen de aanval opent op de nucleaire werkplaatsen van Iran, kan de president van de Verenigde Staten niet anders doen dan zich achter Israël opstellen. Doet hij dat niet, dan verliest hij vrijwel zeker de verkiezingen. In Amerika is de bescherming van Israël namelijk een uiterst belangrijk thema onder de bevolking. Amerikanen willen geen president die Jeruzalem in tijden van nood de rug toekeert.

Toch neemt de Israëlische premier Netanyahu, mocht hij besluiten dat Israël op eigen houtje Iran aanvalt, een enorme gok. In de eerste plaats kan niemand voorspellen hoe de reactie op die aanval zal zijn. Als zowel Iran als Hezbollah en Hamas de wapens tegen Israël opnemen op het moment dat de eerste bommen vallen op Iran, hoeveel slachtoffers zullen er dan in Israël vallen? En is het Israëlische thuisfront wel goed voorbereid op zo’n oorlog? Ook daaraan wordt in de Israëlische media openlijk getwijfeld.

Donderdag nog zei de vertrekkende Israëlische minister Matan Vilna’i echter dat het aantal slachtoffers in Israël als gevolg van aanvallen van Hezbollah en Hamas door allerlei maatregelen kan worden teruggebracht van 1 dodelijk slachtoffer per 1000 vijandelijke raketten naar 1 dode per 10.000 raketten. Het is een macaber soort kansberekening die meer thuis lijkt te horen in een casino dan in een regeringscentrum.

In de tweede plaats is het maar helemaal de vraag of Israël met een aanval het Iraanse nucleaire programma ook werkelijk kan vernietigen. Een van de hoogste militairen in de Verenigde Staten merkte deze week nog op dat Israël dat nucleaire programma hoogstens kan vertragen. En is zo’n vertraging Jeruzalem een bloedige strijd waard?

Ondertussen zijn er ook analisten die menen dat Israël momenteel alleen maar verbaal stampij maakt. Het land zou zo de druk op de VS en Europa willen opvoeren om nog hardere sancties af te kondigen tegen Teheran. Ondanks dat veel politici zeggen dat de sancties niet helpen, lijkt Iran wel degelijk de economische gevolgen te voelen.

In Israëlische media circuleerde deze week ook nog een totaal andere visie. Israël zou wel spreken over een fysieke aanval op Iran, maar in werkelijkheid zou er een cyberoorlog in voorbereiding zijn waarbij de Joodse staat probeert om –simpel gezegd– via internet de macht in Iran over te nemen.

Het is natuurlijk maar zeer de vraag hoe realistisch zo’n scenario is. En nog afgezien van de haalbaarheid op dit moment, heeft zo’n cyberoorlog ook iets angstaanjagends. Want stel dat Israël inderdaad binnenkort de mogelijkheden heeft zo’n aanval uit te voeren, hoe lang duurt het dan nog voor extremistische regimes hetzelfde kunnen?