Predikantszoon Frits Werges (1933) was jarenlang diaken en gaat nog steeds trouw naar de kerk. Zijn zoon Peter (1962) vindt het christelijk geloof „een enorm mooie inspiratiebron” – naast de islam en het boeddhisme. En kleizoon Yuris (1997) zegt: „De Bijbel? Ik lees er nooit in. (…) Ik ben mijn eigen Bijbel, met mijn eigen opvattingen.”

De geïnterviewden zijn afkomstig uit zeven families in Nederland en België. Op de achterflap worden ze getypeerd als „van zwaar hervormd tot licht gereformeerd, van traditioneel katholiek tot zoekend boeddhist.” Ze geven hun mening over onder meer de Bijbel, de kerk, de zondag, rituelen en het leven na de dood. De meningen worden na elkaar genoteerd, waardoor de generaties niet echt met elkaar in gesprek zijn.

De levensgangen en visies van de geïnterviewden variëren sterk. Zo vertelt Bert Ettekoven (1946) dat zijn vader en moeder jarenlang ouderling waren in een hervormde gemeente. Zelf stapte hij over naar de Rooms-Katholieke Kerk. Bidden geeft hem rust, „het steunt en helpt.” Zijn dochter Femke (1977) daarentegen heeft nog nooit gebeden. „Ik heb het idee dat ik zelf mijn boontjes moet doppen.”

Opvallend zijn de interviews met drie generaties Ruitenberg. Voor alle drie heeft het christelijk geloof betekenis. Zowel grootmoeder als haar zoon en kleinzoon lezen geregeld in de Bijbel. Ontroerend is het te lezen hoe Henri sr. en Henri jr. omgingen met het overlijden van hun vrouw en moeder na een ongeluk in 2002. „Iedereen heeft gevoeld dat dit mijn overtuiging was: Alie is als kind van God voor eeuwig thuisgekomen!” zegt Henri sr.

„We hebben drie kinderen. Mijn dochters gingen naar houseparty’s en mijn zoon trok zijn eigen plan. De kans was groot dat ze na de dood van hun moeder helemaal van God los zouden raken. Het tegenovergestelde is gebeurd. Als een magneet zijn ze naar God toe getrokken en hebben zich verdiept in de Bijbel”, zegt vader Ruitenberg. Henri jr. onderstreept dat en geeft onder meer aan dat hij niet boos kon worden op de veroorzaker van het dodelijke ongeval.

Aan het eind van elk hoofdstuk geeft Herman Van Rompuy, oud-premier van België en voorzitter van de Europese Raad, zijn visie op een deelthema. De rooms-katholieke Vlaming zal hierin wellicht meer geïnteresseerd zijn dan de protestantse Nederlander, al is het bijvoorbeeld mooi om te lezen hoe de Bijbel een steeds grotere rol in Van Rompuys leven is gaan spelen.

Elk hoofdstuk sluit af met vragen of stellingen. Bij het thema geloof staat bijvoorbeeld: „Geloven vind ik vaag. Ik houd van zekerheden.” En: „Ik weet vrijwel zeker dat God bestaat, want…” Een stelling in een ander hoofdstuk luidt: „In een kerk voel ik me als een vis in de woestijn.”

Wie zich, bijvoorbeeld vanuit missionair oogpunt, wil verdiepen in hedendaagse denkbeelden kan met dit boek zijn winst doen. Het spectrum van geïnterviewden is breed, al ontbreken sommige (orthodoxe) opvattingen. Bij een thema als ”leven na de dood” bijvoorbeeld komt de realiteit van de hel, zoals de Bijbel daarover spreekt, nergens expliciet terug. Dat is een opvallend gegeven in deze uitgave. En ook dat zegt wellicht iets over het moderne leef­klimaat dat wij allen inademen.

Boekgegevens

”Geloof in/uit de familie. Drie generaties uit zeven families over religie en de zin van het leven”, Cees Baan;
uitg. Forte Uitgevers, Baarn, 2012; ISBN 978 90 79956 14 2; 160 blz.; € 19,95.