In ziekenhuizen is het daarom zaak om extra alert te zijn op besmettingen met resistente bacteriën. Dat zijn bacteriën die niet meer reageren op antibiotica en daardoor moeilijk te bestrijden zijn.

„Je kan niet voorkomen dat mensen die een bacterie bij zich dragen in een ziekenhuis binnenkomen. Wat je wel moet proberen te vermijden is dat ze er ziek van worden of anderen mee besmetten. Daarom is het belangrijk dat je risicogroepen test om uit te zoeken of ze een ziekenhuisbacterie bij zich dragen. Varkenshouders worden standaard getest als ze binnenkomen in het ziekenhuis, maar ook mensen die recent in een buitenlands ziekenhuis geweest zijn”, legt Kluytmans uit.

Lang niet iedereen die het ziekenhuis in komt wordt getest. Daardoor kan iemand die een ziekenhuisbacterie met zich meedraagt weleens gemist worden. „Wanneer de besmetting dan vastgesteld wordt, moet meteen een contactonderzoek gedaan worden om te kijken of de patiënt anderen besmet heeft.”

Besmetting gebeurt via lichamelijk contact of via materialen. „Daarom is het belangrijk dat bijvoorbeeld wc-brillen en douchekrukjes heel goed schoongemaakt worden. Ook moeten artsen en verpleegkundigen hun handen goed desinfecteren als ze een patiënt aangeraakt hebben, voordat ze de volgende patiënt aanraken”, zegt Kluytmans.

De meest gangbare resistente bacteriën in ziekenhuizen zijn op dit moment de MRSA, de VRE en de ESBL. Deze bacteriën zijn onschadelijk zolang ze in de darmen of op de huid zitten van gezonde personen. Maar bij ernstig zieke patiënten kunnen ze een infectie veroorzaken die moeilijk te bestrijden is met antibiotica.

Nederlandse ziekenhuizen hebben relatief weinig resistente bacteriën. „Maar met de opkomst van het medisch toerisme naar het buitenland groeit wel het risico dat mensen bacteriën meenemen naar Nederland. Dat kan op lange termijn negatieve gevolgen hebben voor onze gezondheidszorg”, vreest Kluytmans.