”Revanche in de Andes”
Auteur: Frank van Rijn
Uitgeverij: Elmar, Rijswijk, 2002
ISBN 90 389 1254 4
Pagina’s: 259
Prijs: € 16,50. „Ruim drie uren ben ik reeds onderweg en ik heb nog maar amper 40 km afgelegd.” Er is bijna geen bladzijde waarop niet iets vreemds gebeurt in het verslag van Frank van Rijn over een fietstocht van 26.000 kilometer door Zuid-Amerika.

Sleepmieren die je tent als lekkernij beschouwen, passen op meer dan 4000 kilometer hoogte, adembenemende hitte, nachtelijke kou waarbij geen enkel advies van andere reizigers meer helpt, kilometers voortwaden door een modderbrij, douches waaruit vocht komt dat je echt geen water kunt noemen - er is nauwelijks een situatie te bedenken waarmee de fietsende wereldreiziger niet te maken krijgt op zijn tocht door Zuid-Amerika.

Tien maanden fietst hij door Venezuela, Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië, Paraguay en Brazilië. Op het overzichtskaartje zie je dat hij met deze tocht ongeveer eenderde van Zuid-Amerika omcirkelt. De grote variëteit aan natuurschoon waarvan hij daarbij soms urenlang geniet, is het voordeel van de fietser. Vandaar dat Frank van Rijn iedere lift weigert, ook al kan hij er een omweg van honderden kilometers mee voorkomen. Zo’n lift zou soms ook voor eigen veiligheid geen kwaad kunnen, want fietspaden zijn er niet op dit traject. Voor veel vrachtwagenchauffeurs lijkt te gelden dat er dus ook geen fietsers op de weg kunnen zijn.

Frank vertelt tussen de regels door heel aardige weetjes over Zuid-Amerika. Uitgebreide thematische verhandelingen komen in dit boek echter niet voor. Als hij alles had moeten bestuderen wat hij onderweg tegenkwam, was hij nooit toegekomen aan zijn dagelijkse hoofdtaak: fietsen en denken hoe je aan eten en aan onderdak komt. Misschien dat het door deze bijna ijzeren regelmaat wat vermoeiend is om zo’n boek achter elkaar uit te lezen. Af en toe een paar tochten, dan is het steeds weer nieuw.

Van Rijn heeft elektrotechniek gestudeerd. In fietstechniek lijkt hij echter minstens zozeer bedreven. Wat hij moet uithalen om een bijna vierkant wiel weer rond te krijgen, grenst aan het ongelooflijke. En alleen iemand met een technische antenne kan vermoeden dat er wel eens een ijzerlasser beschikbaar zou kunnen zijn daar waar „hier ergens in de buurt een centrale in aanbouw is.”

De auteur is ooit ook een halfjaar leraar natuurkunde geweest. Maar steeds begint het weer te kriebelen. „Als ik normaal had gedaan, had ik nu in Nederland op een ingenieursbureau gezeten met een stapel papieren voor me, een stropdas om en de luxaflex omlaag”, is een zinnetje dat veel verklaart.

Op blz. 148 wordt heel mooi beschreven met wat voor ontroerende eenvoud de plaatselijke bakker, een lekenprediker, op 4 kilometer hoogte in een klein kerkje preekt over Christus’ wederkomst. Ik ben protestant, bekent Van Rijn verderop in het boek, maar: „Rivaliteit tussen de diverse kerkgenootschappen en geloven (…) valt in dit soort landen geheel weg en zo hoort het ook.” Deze breedheid van opvatting is er wellicht ook debet aan dat hij er geen bezwaar in ziet zijn fietstocht op zondag te vervolgen.

De kwaliteit van de vele foto’s in dit boek varieert nogal. De kleurenfoto’s zijn het mooist. Ik denk eigenlijk dat het allemáál kleurenfoto’s zijn, waarvan de zwartwitafdruk af en toe tegenvalt.

Ook dit boek van Frank van Rijn is geen handboek maar een reisboek. Wel bevat het een korte technische specificatie van de onderdelen waarmee de auteur zijn Gazelle Champion Mondial-frame van Reynolds 531-buizen tot stalen ros had samengesteld.

”Revanche in de Andes” is een sterk gewijzigde versie van ”Zuid-Amerika op de fiets”, dat op zijn beurt later werd omgewerkt tot ”Duizend-en-één redenen om terug te gaan”.