Zo gaat in Duitsland het debat over een rechterlijke uitspraak tegen de besnijdenis van jongetjes nog steeds op hoge toon door. Zelfs bondskanselier Angela Merkel heeft zich in het gesprek gemengd. Ze heeft Joden en moslims verzekerd dat de besnijdenis van jongens hoe dan ook mogelijk blijft.

Een andere Duitse politicus lukte het om wereldwijd aandacht te trekken door op te merken dat mensen die niet slim genoeg zijn om de wetenschap in te gaan het maar met religie moeten proberen. Vrij vertaald betekent dat: godsdienst is iets voor de dommen.

En toen was er woensdag in het politieke machtscentrum van Israël, de Knesset, nog een incident dat wereldwijd de aandacht trok. Een orthodox-joodse parlementariër verscheurde daar een aan alle parlementsleden toegestuurd exemplaar van het Nieuwe Testament. Volgens hem is uit de naam van het christendom Joden namelijk zo veel leed berokkend dat hij het Nieuwe Testament niet eens in huis wil hebben.

Een christelijk Knessetlid viel hem scherp aan op zijn actie en in de Knesset ontstond een felle discussie over het incident. De voorzitter van de Knesset sprak openlijk z’n misnoegen uit over het gebeurde, omdat er volgens hem in Israël respect is voor iedere religie.

Ondertussen concluderen sommige Palestijnse christenen dat evangelische christenen wereldwijd, die bekendstaan als de meest loyale supporters van de Joodse staat, nu eindelijk eens kunnen zien wie ze eigenlijk steunen. Ze steunen Joden die zo vijandig staan tegenover het christendom dat ze het zelfs niet verdragen dat ze een Nieuw Testament toegestuurd krijgen.

Nu hoeft het geen betoog dat de actie van het Israëlische parlementslid diep triest is. Het is in wezen een daad van vijandigheid tegen Hem van Wie christenen geloven dat hij de Messias van Israël is, Jezus Christus.

Het laat tegelijk zien hoe moeilijk de positie van christenen, vooral christenen van Joodse komaf, in Israël is. Trouwens, de positie van Palestijnse christenen is niet minder moeilijk. Voor hen is bij veel christelijke Israëlsupporters in het Westen soms bitter weinig aandacht.

Toch doet ook dit incident in het Israëlische parlement niets af aan de manier waarop christenen naar Joden kijken. Die visie wordt namelijk nooit bepaald door de reactie, maar door wat de Bijbel ons zegt over de „beminden om der vaderen wil.” Bemind zijn heeft niets te maken met wat die beminden doen, maar met wie ze zijn.

Jezus Christus Zelf zei dat Hij gezonden was tot de verloren schapen van het huis Israëls. Hem wegknippen uit het familieportret van het Joodse volk –zoals een predikant het ooit omschreef– kan niet anders dan vreselijke gevolgen hebben.

Ondertussen bidt de christelijke gemeente om dat moment waarop Jezus Zichzelf, zoals Jozef ooit, bekend zal maken aan Zijn broeders. Omdat er onder de hemel geen andere Naam gegeven is door welke wij moeten zalig worden.