De laatste spullen moeten nog worden gekocht. Maar als alles goed gaat, kan zijn familie hem maandagochtend rond 10.00 uur uitzwaaien. De biologie­docent van de scholengemeenschap Pieter Zandt in Kampen heeft er dan bijna twee jaar aan voorbereidingen op zitten.

In het verleden liep De Roos zes keer een marathon en sinds zijn zestiende jaar pakt hij vaak de racefiets. In 2010 kwam hij op het idee om een langeafstandsfietstocht te maken. Enkele zaken vielen daarbij samen. Hij had net een fiets gekocht die voor dit doel geschikt is. Bovendien las hij in een wandel­sportblad dat er mensen zijn die vanuit Midden-Italië hardlopen naar de Noordkaap, waarbij ze 70 tot 90 kilometer per dag afleggen. Daarnaast was hij juist aan de slag gegaan voor de thuisfrontcommissie van het echtpaar De Groot uit Kampen. Dit echtpaar werd in 2010 vanuit de hervormde gemeente in Kampen naar Bangladesh uitgezonden. Ze werken daar als tentenmaker namens de Gereformeerde Zendingsbond in de Protestantse Kerk in Nederland en Interserve, een interkerkelijke organisatie die zendingswerkers uitzendt.

De Roos maakte een jaar lang plannen en bereidde zich voor op een oefentocht. Die reed hij vorig jaar zomer. „Ik heb twee en halve week gefietst door België en Frankrijk. Dat was ongeveer op een vergelijkbare manier als nu: ik reed zo’n 120 kilometer per dag.” Onderweg sliep hij op campings. Toen aan het einde van de tocht bleek dat het niet te zwaar was geweest, besloot hij naar de Noordkaap te gaan fietsen.

In tegenstelling tot zijn route door België en Frankrijk, gaat de tocht nu door dunbevolkt gebied. Via Noord-Duitsland fietst De Roos naar Denemarken, waar hij boven Kopenhagen met de boot oversteekt naar Zweden. Dat land doorkruist hij in noordoostelijke richting, om daarna langs de Botnische Golf te fietsen. Wanneer hij redelijk boven in Zweden is, staat hij voor een keuze. „Als ik achterloop op de planning en het door bijvoorbeeld tegenwind te zwaar dreigt te worden, kan ik meteen naar de Noordkaap rijden. Die route is ongeveer 600 kilometer korter dan de tocht die ik het liefst maak.” Die route loopt namelijk naar de westkust van Noorwegen, waar hij de Lofoten­eilanden wil bezoeken. Als het meezit, kan hij daar op zee potvissen bekijken.

Daarna gaat hij alsnog naar de Noordkaap, vanwaar hij op de dag van aankomst met het vliegtuig teruggaat naar Nederland. Het weer op de Noordkaap is erg wisselvallig. Het kan er in de zomermaanden ongeveer 10 graden zijn, maar bij noordelijke winden is het er een stuk kouder. De Kampenaar komt daar overigens enkele weken te laat voor de middernachtzon, die tot eind deze maand is te zien. De Roos is van plan om onder­weg enkele keren per week een weblog bij te houden.

Moeilijkheden die De Roos heeft te overwinnen, zijn onder andere steekmuggen rond de Zweedse meren. Daarnaast zullen waarschijnlijk rendieren zijn pad kruisen. Mogelijk komt hij ook beren tegen. „Er leven daar ongeveer 2000 beren. Maar de laatste keer dat een mens er door een beer is gedood, was zeven jaar geleden.” De Roos neemt een route waar relatief veel fietsers komen. „Ik overnacht zo veel mogelijk op campings. Daar is eten te koop en kan ik mijn kleren wassen.” De zondag houdt hij als rustdag.

De inwoner van Kampen is benieuwd hoe hij de eenzaamheid zal ervaren. „Ik kan er goed tegen. Maar ik denk wel dat het een bijzonder gevoel zal geven als ik daar alleen fiets.”

Ook voor zijn vrouw –de kinderen zijn op een na inmiddels allemaal de deur uit– zal het een bijzondere periode zijn. Hanneke de Roos: „Vooral in het weekeinde zal ik hem missen. De zondag vieren we als gezin altijd gezamenlijk.” Ze maakt zich af en toe wel enige zorgen over de veiligheid van haar man. Hanneke bidt vaak voor hem en zal dat ook de komende weken veel doen. „Mijn man zet zich in voor het goede doel. Dat geeft al rust. Ik leg Eltjo in Gods hand en vertel aan Hem dat ik me zorgen maak. Maar ik vertrouw dat Hij voor mijn man zorgt. God is overal.”

kampen-noordkaap.weebly.com