De discussie op deze pagina over reformatorisch versus evangelisch roept veel reacties op. Blijkbaar raakt dit thema aan iets wat velen op dit moment bezighoudt. Ik denk dat dit alles te maken heeft met de snel veranderende cultuur waarin wij leven. Evenals anderen die reageerden, herken ik het door Hans Maat geschetste beeld. Of we dit nu positief of negatief waarderen, het verdwijnen van de grote tegenstellingen is een feit waarvoor we geplaatst zijn.

De discussie hierover roept bij mij herkenning op en heeft mijns inziens te maken met een enorme verandering in de manier van denken. Lange tijd werd ons denken sterk bepaald door een beperkte (sociale) context. De opvattingen van onze omgeving waren helder en afgebakend en werden automatisch ook de onze. Bij de overdracht op volgende generaties was een eenduidige uitleg van de waarheid dus gewenst.

Hoe anders is dit heden ten dage. De postmoderne tijdsgeest heeft grote invloed gekregen – ook op mij! Via internet kunnen we onbeperkt en wereldwijd ideeën en meningen uitwisselen. Onze context is dus vele malen groter geworden. Met hetzelfde gemak als ik ’s zondags in eigen gemeente naar een preek kan luisteren, zo kan ik ook een toespraak, conferentie of wat dan ook uit Amerika of welk deel van de wereld volgen.

Het gevolg is dat we het steeds moeilijker zijn gaan vinden om te bepalen wat voor mij de waarheid is omtrent allerlei aspecten van leer en leven. De waarheid uit eigen kring is niet langer vanzelfsprekend. Wat ik steeds meer zie, is dat velen van mijn generatie nog goed op de hoogte zijn van allerlei verschillen tussen de bestaande geloofs­tradities. Maar er wordt in veel zaken geen keus gemaakt, want welke sleutel moet je gebruiken als het niet meer vanzelfsprekend is om de beperkte context te volgen waarin je bent opgegroeid?

De vragen van de nieuwe generatie spitsen zich daarom ook veel meer toe op de essentie van het christelijk geloof. De vraag of er nu twee of drie verbonden zijn, houdt veel jongeren niet meer bezig. Het gaat veel meer over vragen als: Hoe kan ik weten of er een God is? Hoe wordt God een werkelijkheid in mijn leven? Er is een verschuiving gekomen van het verdedigen en behouden van waarheid naar het zoeken van waarheid.

Ik denk dat het daarom ook niet meer zal helpen om nog meer ons best te gaan doen om de nieuwe generatie zich de ”eigen” leer te laten eigenen. Daarvoor zijn de invloeden van allerlei ”vreemde” leer eenvoudig te sterk en is de invloed van het postmoderne denken te groot.

Voor sommigen is dit wellicht een bedreigend beeld. Maar misschien biedt het ook kansen. Zo zien we de beschamende verdeeldheid in en tussen de kerken minder worden. Maar de grootste uitdaging lijkt me om deze zoekende generatie te brengen bij het vleesgeworden Woord vol van genade en waarheid (Joh. 1:14). Tijdenlang werd het geloof vooral eerst via het verstand overgedragen op de volgende generatie. Vanuit het hoofd kon dan het hart worden bereikt. Dit tij lijkt zich te keren. We moeten ons meer gaan richten op het hart en vanuit het hart kan dan het verstand worden bereikt. Ik weet niet goed of dit een verbetering of een verslechtering is. Maar laten we blijven zoeken en het bovenal verwachten van die Geest, Die zowel het hart als het verstand bewerkt.

De auteur is werkzaam in de ict-sector en maakt deel uit van een gemeentestichtingsteam.