De onderzoekers van het Oceanografisch Instituut Woods Hole (WHOI) spitsten zich toe op de grote aantallen keizerspinguïns in Adélieland, in het oostelijk deel van Antarctica. Die populatie is daar gedurende meer dan een halve eeuw geobserveerd door Franse wetenschappers.

Door die gegevens te koppelen aan de huidige observaties en daar vervolgens de klimaatmodellen van het VN-klimaatpanel naast te leggen, kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat het aantal broedende paren tegen het einde van de eeuw al met 81 procent gedaald kan zijn. En er is 40 procent kans dat die achteruitgang nog groter zijn zal – 90 procent of meer.

Tot 2040 zal de neergang nog traag verlopen, maar daarna kan het ineens snel gaan, zeggen de onderzoekers. In het beste scenario blijven er nog vijfhonderd tot zeshonderd broedparen over in 2100; vandaag zijn dat er drieduizend.

Bioloog Stephanie Jenouvrier, hoofdauteur van de studie, koppelt de sterke achteruitgang van de keizerspinguïn aan het smelten van het ijs als gevolg van klimaatverandering. Ze stelde vast dat het brekende en verdwijnende ijs het broedproces verstoort. In het begin van het broedseizoen is de sterfte groot. En met het ijs verdwijnt ook het plankton waarmee de vissen en krill zich voeden, die op hun beurt het belangrijkste voedsel van de pinguïns zijn.

De WHOI-wetenschappers hebben vastgesteld dat één bepaalde kolonie, die op de Dioneilanden, al helemaal verdwenen is. In de jaren ’70 van de vorige eeuw waren er meer dan 150 paren, in 1999 was de kolonie al geslonken tot 20 twintig paren, en in 2009 was ze helemaal verdwenen.

De keizerspinguïn werd in de hele wereld bekend dankzij de documentaire March of the Penguins, die in 2005 een Oscar kreeg.

De nieuwe studie verscheen deze week in het tijdschrift Global Change Biology. Drie jaar geleden trok het WHOI ook al eens aan de alarmbel.