Ruim vijftig jaar geleden kwamen wij er wonen. 
’s Maandags ging ik er voor het eerst naar school. De dag erop kwam er nog een nieuw meisje in de klas en kwamen wij als twee nieuwelingen naast elkaar te zitten. Dat werd de basis voor een hechte, levenslange vriendschap. Mijn vader deed de ene zondag als predikant intrede en haar vader de zondag erop in een andere wijk van hetzelfde dorp. We ontdekten samen de nieuwe woonplaats en hadden heimwee naar onze vorige gemeenten.

Nu liepen we dan vijftig jaar later samen nog eens door het huis. Je ziet ineens weer allerlei details waarvan je dacht dat je ze vergeten was. Vele herinneringen komen naar boven. Bijvoorbeeld hoe achter het huis in het voorjaar een overdaad aan lelietjes-van-dalen bloeiden. Wij moesten dan een bosje brengen naar ieder kerkenraadslid en naar mensen die het „nodig” hadden.

Naast het huis was een groot grasveld. In het najaar kwam oudoom Reng Segers uit Lisse tulpenbollen brengen. In het voorjaar schoten die in mijn beleving metershoog op en stonden ze op kleur gerangschikt te bloeien rond het grasveld. Hoezeer wij ook ons best deden het te voorkomen, toch ging er helaas wel eens een bal snoeihard doorheen. Wij probeerden dan met stokjes en takjes die tulpen weer overeind te krijgen, wat eigenlijk onbegonnen werk was. 
’s Avonds maakte mijn vader een ronde door de tuin en als hij dat dan zag, was hij echt not amused.

Verder hadden we een pianola. Daar moest je een papieren rol met gaatjes indoen en dan maar trappen. Zo kreeg je de veelkleurigste pianomuziek te horen. Mijn vriendin en ik deden de schuifdeuren van de serre een beetje open en gaven zo de indruk dat we virtuoos vierhandig piano konden spelen.

Na ruim vier jaar stond bij m’n vriendin thuis helaas alweer de verhuiswagen voor de deur. Zij vertrokken vlak voor de zomer naar een bekende badplaats. Wij gingen zomers altijd op vakantie naar diezelfde badplaats, dus zaten we toch weer bij elkaar.

Een tijdje later verhuisden wij naar Delft en zij later weer naar Zoetermeer. Het bijzondere was dat we op de een of andere manier altijd weer in elkaars buurt kwamen te wonen, wat tot nu toe het geval is. We zijn zaterdag ook nog even naar de plek gegaan waar m’n vriendin heeft gewoond, maar die pastorie is al lang geleden afgebroken.