Begin dit jaar kwam Different onder vuur te liggen. De kritiek was dat de therapie die de instelling homoseksuelen aanbood zich uitsluitend richt op genezing of onderdrukking van homoseksualiteit. Onderzoek van de Inspectie voor de Gezondheidszorg wees uit dat dit niet terecht was. Wel waren er verbeterpunten, vooral van protocollaire aard. De minister nam die conclusie over. Even leek het pleit in het voordeel van Different beslecht.

Desondanks liet de minister dinsdag weten de geldkraan voor de behandeling door Different dicht te draaien. „Iemand die vanwege zijn geloof psychisch lijdt onder homoseksuele gevoelens heeft geen psychische hulp nodig, maar pastoraat”, is de motivering voor dit besluit.

Wie het traject van het achterliggende halfjaar nog eens overziet, bekruipt het gevoel dat het nu bereikte doel bij voorbaat vaststond. Eerst was de klacht dat Different homoseksualiteit zag als een psychiatrische stoornis, wat indruist tegen de gangbare opvattingen. Toen de instelling dat overtuigend kon weerleggen, kwam vervolgens de vraag: „Waarom loopt er bij jullie dan een psychiater rond?” Antwoord: „Er zijn mensen die aanhoudend lijden onder hun eigen seksuele gerichtheid.” Daarbij verwees Different naar het handboek voor psychiaters waarin sprake is van een categorie mensen die kampen met dit probleem. De inspectie kon niet anders dan dit erkennen. Nieuwe pijl: Maar dan moeten jullie werken aan zelfacceptatie van deze mensen en niet aan genezing. Different: „Doen we.” Finale klap: „Als mensen dan blijven worstelen met angstgevoelens, dan komt dat door het geloof. Dat is een pastoraal probleem. Daar zijn dominees voor en niet psychiaters.” De cirkel is daarmee rond en de geldkraan kan dicht. Barbertje moest hangen.

Deze gang van zaken roept tal van vragen op. De minister schreef letterlijk: „De oorsprong van dit lijden is in deze gevallen niet psychiatrisch te duiden, maar komt voort uit de geloofsovertuiging.” Wat is hier de volgende stap? Gaat dit ook gelden bij allerlei psychische klachten waarbij de geloofsovertuiging de oorzaak is, zodat er dan geen sprake meer is van verzekerde zorg? Dan kan immers dezelfde redenering gelden: als je depressief wordt of aan godsdienstwaanzin lijdt, komt dat door je geloof en daar zijn dominees voor. Of als je toch naar de psychiater wil, dan moet je dat maar zelf betalen. Zo’n redenering zou absurd zijn. Terecht gaat Different deze kwestie voorleggen aan de Commissie Gelijke Behandeling.

Er zit nog een andere dubieuze kant aan het antwoord van de minister. Zij neemt, in het kielzog van de inspectie, de psychische worsteling van iemand die homo is en niet toe wil geven aan zijn gevoelens, niet zo serieus. „Even bijpraten bij de dominee en dan lost het zich vanzelf op.” Dat getuigt van weinig invoelingsvermogen en een negeren van de christelijke visie op seksualiteit.