De benedictijnenabdij van Maredret werd in 1893 gesticht door Domna Cécile de Hemptinne en zes benedictinessen. Oorzaak hiervan lag in de hernieuwde interesse voor het klooster­leven in de negentiende eeuw. De naam Maredret komt van Meren­drech, dat moerasdoorgang betekent.

Bij de stichting van de abdij richtte zuster Agnès Desclée een atelier op waar ze probeerde zich de oude technieken van de middeleeuwse kopiisten en verluchters eigen te maken. Deze ambachtslieden versierden gekalligrafeerde tekst met kleurrijke afbeeldingen en decoraties. Vaak werden de beginletters van een tekst met miniaturen verlucht: de initialen.

Het duurde meerdere jaren voordat de zusters de geheimen van het vak onder de knie hadden. In de eerste plaats stonden de zusters ten dienste van de benedictijnenabdijen, de Belgische adel en de koninklijke familie. Daarnaast maakten ze talrijke devotieprenten voor een breder publiek.

In de vijftiende eeuw, met de komst van de drukkunst, nam het vervaardigen van miniaturen sterk af. In de achttiende eeuw verdween de verluchtingskunst bijna.

Verluchting –nog meer dan miniatuur– werd beschouwd 
als een vrouwelijke kunst bij uitstek. Daarom beoefenden veel monialen –vrouwelijke monniken– deze ambacht 
in het klooster. Vandaag de dag zet zuster Bénédicte Witz, 
de huidige abdis, de eeuwenoude traditie voort in het atelier van Maredret. Werken van 
het atelier zijn in veel prestigieuze bibliotheken te vinden: de Biblioteca Apostolica in het Vaticaan, de Pierpont Morgan Library in New York, het Victoria & Albert Museum in Londen en de Bibliothèque Nationale in Parijs.

De abdij van Maredret kan niet worden bezocht. Het is wel mogelijk om er enkele dagen door te brengen voor bezinning of om te bidden.