De Weeszondag is de zondag die ligt tussen twee, zeker voor moderne mensen, moeilijk te begrijpen heilsfeiten. Want wat gebeurde er eigenlijk met de hemelvaart van Jezus? Hij werd opgenomen in de hemel en zit ter rechthand Gods, belijdt de kerk al eeuwen. Maar waar is de hemel en waar woont God? Hoe leg je dat in 2012 uit aan kinderen, die vertrouwd zijn met lucht- en ruimtevaart, maar die grote moeite hebben met de Zoon van God Die opvaart van de aarde, uit het zicht verdwijnt door een wolk en wordt opgenomen in de hemel?

Het zijn trouwens niet alleen kinderen en jongeren die moeite hebben met Hemelvaart. Uit een enquête van het Nederlands Dagblad onder zo’n duizend predikanten blijkt dat ook 
zij soms moeite hebben met die donderdag tussen Pasen en Pinksteren. 
De klassieke dogma’s zijn bekend. 
Ze worden geloofd en beleden. Ze troosten en bemoedigen. Maar hoe 
sla je dit grote geld tot pasmunt 
voor moderne mensen in een tijd waarin alles wat niet te tasten is al snel ”zweverig” heet te zijn?

„Ik zal u geen wezen laten”, zegt de Heere Jezus tegen Zijn discipelen voor Zijn hemelvaart. Ook Hij realiseerde Zich dus blijkbaar –het zij met eerbied gezegd– dat de discipelen zich na Zijn opname in de hemel verweesd zouden voelen. Maar juist Zijn hemelvaart opent de weg voor de Heilige Geest om met Pinksteren als Trooster de christelijke gemeente te leiden door de tijd. Daarom is het nuttig dat Hij ten hemel vaart.

Verweesd. Welke christen ervaart daar bij tijden niet wat van? Persoonlijk, of als gemeente. En is er juist in onze tijd ook niet kerkbreed een gevoel van verwezing? Het christelijk geloof wordt op z’n best geduld in onze maatschappij. De kerk heeft nog alle ruimte. Maar het is wel een kerk die gemarginaliseerd en weggestopt is aan de rand van de maatschappij.

Heimwee kan er zijn naar een rijk christelijk verleden. Angst ook voor een nog onchristelijker toekomst. Hoe moet het gaan in de politiek en in de grotere verbanden van het leven waarin de gemeente van Jezus Christus haar plaats heeft?

Toch mag moedeloosheid in de kerk nooit het laatste woord hebben. Je zou kunnen zeggen dat juist op Hemelvaartsdag gebeurt wat in de tijd nooit gebeuren zal: Pasen en Pinksteren vallen op één dag. De gestorven en opgestane Levensvorst wordt opgenomen in de hemel, om vandaar Zijn Geest naar de aarde te zenden. En in de leiding van de Heilige Geest zal Hij bij Zijn gemeente zijn tot aan de voleinding der wereld. Hij regeert, alle dagen, élke dag. Totdat Hij komt. Wederkomt. Zoals Hij is opgevaren.