„Niet het aantal handen aan bed, maar de kwaliteit van die handen, dat is belangrijk”, stelt Schuurmans. Volgens haar is de zorg lang benaderd alsof het ,een koekjesfabriek’‘ is. ,Kwantiteit was belangrijk. Een patiënt onder de douche zetten mag maximaal zo lang duren. Is het eten te duur, dan bezuinigen we door het extern te laten verzorgen, of het nou wel of niet lekker is.’’

Sinds een paar jaar is er volgens haar een kentering zichtbaar. ,Het bleek niet te werken. De zorg gaat over mensen die met mensen werken. De meeste patiënten zijn liever zelfstandig dan dat ze verzorgd worden. Je kunt mensen niet in schema’s benaderen. Mevrouw X wordt nu 5 minuten onder de douche gezet, daarna gaat ze 10 minuten iets drinken en aan het eind van de middag is er 20 minuten voor een gesprek. Dat werkt niet.'‘

,Als je bijvoorbeeld aan zorgmedewerkers had gevraagd of keukens weg moeten uit verpleeghuizen en maaltijden massaal ingekocht moeten worden, had iedereen je kunnen vertellen dat het een heel slecht idee is.’’ Toch gebeurde het in veel verpleeghuizen, met als gevolg dat het opgewarmde eten blijft staan en veel ouderen ondervoed raken.

,Er is meerdere keren onderzoek gedaan naar de redenen die zorgmedewerkers hebben om het beroep de rug toe te keren. Dat bleek niet te maken te hebben met werkdruk of een minder goed salaris, maar met waardering van bovenaf. Mensen op de vloer weten wat wel en niet werkt. Als er dan van bovenaf, zonder overleg, wordt opgelegd dat er nog maar een bepaalde tijd aan een zorgtaak besteed mag worden, werkt dat demotiverend omdat de deskundigheid van de professional niet wordt erkend.”