De Lorax: nonsens met een serieuze boodschap
Het boek verscheen in de jaren zeventig van de vorige eeuw, maar heeft nog niets aan actualiteit en frisheid ingeboet. Sterker nog, ”De Lorax en het Verdwenen bos” bereikt nu een groter publiek dan ooit dankzij een recente verfilming. Ook ligt er een heruitgave in de winkel. Verpakt in een misschien weinig uitnodigend stofomslag met beelden uit de animatiefilm – maar met een prachtig verhaal dat de vinger legt bij de ongebreidelde consumptiedrang van mensen.
”De Lorax” van dr. Seuss, pseudoniem van Pulitzer Prizewinnaar Theodor Geisel, blinkt uit door creatief taalgebruik met een fijne cadans en vol neologismen (sloomzurig, fluister-o-foon, smoezelig smutsige smook) die dankzij de context en de geweldige vertaling goed te begrijpen zijn. Hoeveel verzinsels het boek ook bevat – de boodschap is bloedserieus. Het gaat over „de Vroeger” die geld ziet in het zachte loof van de Boffola’s. Hij hakt een boom om en breit er een Wnodig van, „een Mooi-Ding-en-Da’s-Nooit-Overbodig!” Uit de omgehakte stam verschijnt de Lorax, die de Vroeger probeert tegen te houden in zijn plannen te „groteren” en het hele bos tot Wnodigs te verwerken („M’neer! U bent van hebzucht helemaal mal”). Tevergeefs. Zelfs als de oorspronkelijke bosbewoners uit het bos moeten vertrekken: „Ik, de Vroeger, vond het best zielig, hoor,/ maar.../ zaken zijn zaken/ en zaken gaan voor.” Dankzij een zaadje blijkt er uiteindelijk nog hoop te zijn voor het volledig gekapte Boffolabos. En de Vroeger leerde zijn les: „Zorg jij voor het zaadje: ’t Is niet overbodig,/ want Boffola-bomen heeft iedereen nodig.”
boekgegevens
”De Lorax en het verdwenen bos”, door dr. Seuss; uitg. Moon, Amsterdam, 2012; ISBN 978 90 488 1326 1; 72 blz.; € 13,95.
