In Leuth, niet ver van Millingen, kun je ook al niet meer veilig over straat. In de Steenheuvelsestraat worden we, totaal onverwacht, vanuit een voorbijrijdende auto onder vuur genomen. Precisiewerk: het schot treft ons midden in het gezicht. Geluk bij een ongeluk: de munitie bestaat uit een straal water. Bedankt, onbekende belagers. Het Pieterpad leidt naar Duitsland. We wandelen door het dorp Zyfflich. Terug op Nederlandse bodem wacht de Duivelsberg, gelegen in een heuvelachtig gebied. Een soort trap leidt de berg op. ”Rust wat”, zo staat met uitgehakte letters in een als stoeltje gezaagde boomstronk, halverwege de steile klim.De tocht naar Groesbeek is wonderlijk fraai. Glorieuze glooiingen. In een afgelegen weiland, badend in de avondzon, heffen schapen verwonderd de kop omhoog. Als één zo’n beest begint te blaten, volgen er meer. In de verte rijst een wit kruis omhoog. Dat hoort bij een Canadees oorlogskerkhof. Vlak bij Groesbeek, te midden van golvende weilanden en maïsvelden, ontmoeten we een wonderlijk reisgezelschap. Een vrouw en twee jonge kinderen wandelen door het hete open veld. Aan hun zij sjokt een ezel voort, bepakt en beladen. Na Groesbeek doorkruisen we reservaat de Sint Jansberg, een voormalig landgoed, sinds 1970 in bezit van Natuurmonumenten. Opvallend zijn de diepe dalen in het hellingbos, waarin af en toe een stuwmeertje is te zien. De Sint Jansberg is een ideaal gebied voor dassen.

De hitte is weg als we tegen tienen de 4,5 kilometer lange asfaltweg naar eindpunt Gennep inslaan. Maar de voeten voelen branderig en de keel is droog. Aangezien ons water op is, vragen we een tuinsproeiende dame onze fles te vullen. Geen probleem. Als wij de tuinslang op de bloemen gericht houden, tapt zij in de keuken anderhalve liter kraanwater. We krijgen er ook een paar peren bij. ”Gisteren geplukt.” Vriendelijke mevrouw, woonacht ig aan die lange, saaie Hondsiepsebaan richting Gennep: Het water was fantastisch, de peren waren puik.