. Het huidige Amerikaanse globaal strategisch wapenschild is een poging van de VS om de militaire suprematie in de ruimte te verwerven op basis van de nieuwe principes van militaire acties en het gebruik van nieuwe, hoogtechnologische wapens. Tegen 2010 kan het totaalaantal in de meer ontwikkelde landen 30.000 à 50.000 eenheden bedragen en na 2020 kan dit oplopen tot 70.000 à 90.000. De prioriteit die aan het massaal gebruik van deze wapens in Irak werd verleend, geeft tegelijkertijd aan dat de voornaamste taak van deze wapens niet is om de vijand te weren, maar het voeren van wapendaden op grote schaal.

Moratorium
Mijn mening loopt in grote lijnen parallel met de opstelling van het ministerie voor Buitenlandse Betrekkingen van Rusland, die tot uitdrukking zal worden gebracht op de conferentie over ontwapening van de Verenigde Naties in Genève, in september. Rusland treedt actief op tegen het plaatsen van gevechtsmiddelen in de ruimte en bij het invoeren van een moratorium over dergelijke plaatsing. Moskou is er klaar voor om een dergelijke verplichting zonder verwijl op zich te nemen indien landen die een leiderspositie in de ruimte innemen, zich bij dit moratorium willen aansluiten.

Waarom wordt vandaag het ontwapeningsproces verbonden met het thema ruimtewapens? Wel, reeds aan het einde van 1990 werd een nieuwe strategische conceptie ontwikkeld voor het uitvoeren van militaire operaties met het gebruik van hoogtechnologische wapens op grote schaal.

Voor een precies gebruik ervan heeft men krachtige orbitale satellietgroepen nodig. Daarbij stappen de Verenigde Staten niet af van hun project voor het ontplooien van een globaal strategisch wapenschild.

Objectief gezien zijn de wapendoctrines van twee van de wereldleiders -Rusland en de VS- militaire ruimtedoctrines geworden. Indien men op wereldniveau geen overeenkomstige internationale verplichtingen op zich neemt, zijn een snelgroeiend militair ruimtepotentieel en een bruuske bewapening van de extra-atmosferische ruimte onontkoombaar.

De militaire belangen vormden steeds een van de doorslaggevende factoren in het verkennen en het gebruik van de ruimte door de mens. Reeds midden jaren ’60 van de afgelopen eeuw werden aparte ruimtevaartuigen en volledige orbitale groeperingen, welke militaire ruimtesystemen voor algemeen gebruik konden genoemd worden, ontworpen en in gebruik genomen

Zij werden gebruikt voor het melden van een raketaanval, voor verkenning, spionage, communicatie, navigatie en weersvoorspellingen. Maar zelfs al was de aanpak militair, toch werden ze nooit beschouwd als wapen, aangezien ze geen tegenstander konden aanvallen vanuit de ruimte. Deze communicatie- en observatiesatellieten hadden als taak de internationale verdragen in verband met de bewapeningswedloop te controleren, waren eigenlijk altijd al een garantie voor de veiligheid van het internationaal vervoer en maakten het mogelijk gevaarlijke situaties in de lucht en op zee in te schatten.

Hogere precisie
Met het ontstaan van principiële nieuwe types van hoogtechnologische wapens werd de status van de vroegere militaire satellieten aanzienlijk anders. Men kan nu een hogere precisiegraad bereiken bij het afvuren van de nieuwe wapens. Van onafhankelijke eenheden worden dergelijke satellieten componenten van een hoogtechnologisch bewapeningssysteem. En het toenemen van hoogtechnologische wapenarsenalen zal onvoorwaardelijk leiden tot een snelle groei van het aantal militaire satellieten, die een deel worden van de nieuwe wapens.

Het plaatsen van wapens in de ruimte is nochtans vanaf het begin ongeoorloofd. In dit geval komt het bestaande systeem van verdragen gericht op het reduceren van de strategische bewapening in het gedrang en begint een nieuwe, meer gespecialiseerde en gevaarlijker spiraal van de bewapeningswedloop.

De plannen van de VS voor het ontwerpen van nieuwe globale systemen voor antiraketwapens betekenen de start van deze spiraal in de bewapeningswedloop. Zoals blijkt uit de toespraak van de Amerikaanse researchcorporatie Rand, die een jaar geleden op verzoek van het Pentagon werd opgericht, zullen voor een grotere efficiëntie van het globaal antiraketwapenschild, ruimtewapens gebruikt worden die zullen worden aangedreven door geleide energie - superkrachtige lasers, wapens met deeltjesbundels, kinetische wapens. Deze wapengenres zijn in staat om in zeer korte tijd doelwitten op aarde en in de ruimte te bereiken.

Volgens mij zullen de VS, door het ontwerpen van een globaal antiraketwapenschild, in het begin erin slagen om de overhand te krijgen op hun concurrenten. Maar hun inspanningen zullen andere landen -in de eerste plaats Rusland, Frankrijk, China, Japan en India- provoceren. Ook zij zullen tests uitvoeren en hun wapens in de ruimte brengen. Men kan aannemen dat het dan zeer moeilijk zal zijn om een wereldwijd militair conflict te vermijden.

De auteur is militair deskundige en academicus van de Russische Academie voor militaire wetenschappen.