„In alle eerlijkheid: autisme en kerk gaan nog moeilijk samen. Er valt binnen de kerk nog winst te boeken op het terrein van autisme. Een beetje begrip, een beetje geduld en het wat meer ter hand nemen van tips, het kan zoveel goed doen. Laten we ons verdiepen in wat autisme inhoudt. Afwijkend gedrag komt echt niet altijd voort uit dwarsheid of onwilligheid. Vaak zijn er dieper liggende oorzaken aan te wijzen. Laten we in alle liefde naast onze medemens gaan zitten. Laten we samen de handen vouwen. En neem deze jongeren en ouderen vooral ook mee in uw persoonlijk en ambtelijk gebed. Wat is het nodig om geduld en wijsheid van de Heere te ontvangen.

Een praktische tip is om de zorgen te delen en om zo nodig in contact met de ouders te treden. Het is belangrijk om te weten wat er speelt. Dat vraagt van beide zijden om wijsheid en openheid. Er zijn jongeren die dagelijks de beperkingen van autisme ervaren. Laten we als ambtsdragers op huisbezoek, als catecheten en als leiders van de jeugdvereniging naast hen en hun ouders (of verzorgers) gaan zitten. Probeer hen de hand te reiken. Wat in ieder geval van onze kant mogelijk is: begrip tonen (empathie), aandacht geven waar nodig en waar mogelijk mee lijden. Zocht de grote Meester, de Heere Jezus, de mensen ook niet op in hun eigen specifieke omstandigheden? We wensen van harte dat het tot bemoediging mag zijn dat Hij oog wil hebben voor onze bijzondere omstandigheden en zorgen. Iedereen heeft bekering des harten nodig, wie we ook zijn. Dat is ook mogelijk voor onze naaste met autisme, gelukkig.”