Verschillende kerkdiensten aan boord Titanic
Zondagmorgen 14 april 1912 verzamelen eersteklaspassagiers zich in een van de chique zalen van de Titanic. Terwijl de boeg van het schip de golven doorklieft, leidt kapitein Smith een anglicaanse dienst. In de dinersalon van de tweede klas doet assistent-purser Reginald Barker hetzelfde voor de passagiers die iets minder hebben betaald voor de reis.
Tegelijkertijd zitten in de tweedeklaslounge verschillende passagiers met een rooms-katholieke achtergrond. Zij luisteren naar priester Thomas Byles, die een mis opdraagt. Even later doet hij dat nogmaals voor de passagiers met de goedkoopste tickets.
De zondag verloopt niet veel anders dan de andere dagen op de Titanic. Passagiers wandelen, lezen en rusten. Rond 21.00 uur komen zo’n honderd passagiers samen in de dinersalon van de tweede klas om er hymnes te zingen. Ds. E. C. Carter leidt de bijeenkomst en vertelt bij elke hymne iets over de achtergrond. Een jonge Schotse ingenieur, Douglas Norman, begeleidt de zang op de piano. De aanwezigen zingen met emotie, vertelt een van hen later. Ze denken aan geliefden, maar ook aan de gevaren van de zee, zoals die doorklinken in de hymne: ”Eternal Father, strong to save”, ook bekend als ”For Those in Peril on the Sea”. Het lied krijgt binnen enkele uren meer inhoud dan de passagiers kunnen denken.
