Commentaar: Vragen bij excuses van EO
Over de schreef. Dat is de Evangelische Omroep duidelijk gegaan met De Grote Jezus Quiz die hij maandag heeft uitgezonden. Terwijl het de bedoeling van de omroep was om het lijdensverhaal dichter bij de onkerkelijke, ongelovige medemens te brengen, is inmiddels wel helder dat hij met deze uitzending een grote groep mensen van zich heeft vervreemd.
EO-directeur Lock maakte woensdag excuses aan „iedereen die teleurgesteld of gekwetst is door dit programma.” En dat waren er nogal wat. Veel kijkers vonden de quiz te lollig, inhoudsloos of zelfs godslasterlijk.
Naast deze verontschuldiging besloot de omroep om het programma niet meer te laten zien via Uitzending Gemist. Dat op zich is een uitzonderlijke stap. Mediabedrijven hechten eraan dat hun archief compleet is. Toch is dat in deze omstandigheden een verstandig besluit. Omvangrijke kritiek is vaak op zichzelf al een lokkertje voor veel mensen om ook zelf even snel poolshoogte te nemen. En zo zou het discutabele programma toch nog meer kijkers trekken.
Wanneer mensen op gemaakte fouten terugkomen, is dat positief. Als zodanig verdienen de excuses van Lock waardering. Dat neemt echter niet weg dat de vraag gewettigd is of dit niet had kunnen worden voorkomen.
Vanuit de intentie een tamelijk onverschillig publiek, dat ook nog eens vooral lekker lui voor de buis wil zitten, te bereiken, heeft de EO gezocht naar een manier om het lijdensevangelie onder de aandacht te brengen. Het programma mocht niet te diepgravend zijn en moest een leuke vorm hebben. Daarmee heeft de EO, naar eigen zeggen, de grenzen opgezocht. En die heeft hij overschreden.
Ondanks die intentie, blijft staan dat de EO zich de vraag moet stellen of deze aanpak fundamenteel niet verkeerd is. Natuurlijk is het zo dat ieder die de boodschap van het Evangelie wil doorgeven, moet proberen zo dicht mogelijk bij de hoorders te komen. Maar wie bijvoorbeeld mensen op plankjes zo snel mogelijk over het water laat lopen, moet beseffen dat hij het wonder dat Christus deed, in het lachwekkende trekt.
In het streven dicht bij de mensen te komen, moet altijd dat de heiligheid van God en van Zijn Woord voorop blijven staan. Dat vraagt eerbied. Dat betekent ook dat men niet uit moet zijn op effect. Dat strijdt met Gods majesteit. Effectbejag hoeft ook niet. Gods Woord heeft in zichzelf kracht genoeg om mensen te overtuigen en in te winnen. Het zou de EO sieren als hij voorgoed van deze lichtvoetige en soms zelfs spottende aanpak afscheid nam. Het Evangelie vergt een waardiger manier van verkondigen.
Ondertussen blijft er wel een vraag liggen bij de critici in orthodox-protestantse kring. Wat doen zij om de ongelovige, onwetende medemens te bereiken? Het is terecht maar ook gemakkelijk om kritiek te hebben op de EO. Maar wat is het antwoord? Met Pasen zaten de reformatorische kerken vol. Maar nog meer mensen kwamen niet. Het paasevangelie laat hen koud. Maar is de onverschilligheid binnen de kerk over de onverschilligheid buiten de kerk niet veel ernstiger?
