Zodoende duurt de onwenselijke situatie voort dat medewerking weigeren loont doordat vrijwel geen rechter tbs oplegt zonder Pro Justitia Rapportage, althans dat schrikbeeld dreigt.

Het is echter de vraag wie zich dat het meest moet aanrekenen: Teeven of de argwanende Kamer. In elk geval moet worden bedacht dat het belang van burgers om maximaal gevrijwaard te blijven van (herhaald) slachtofferschap zeker niet uitsluitend staat of valt met het nee van de Kamermeerderheid tegen de wet in zijn huidige vorm. Daarvoor roept de mogelijke effectiviteit ervan vooralsnog te veel vragen op.

Zo is bekend dat niet elke verdachte een recidivist is van wie psychiaters stapel oude dossiers in de kast hebben liggen. Een oplossing voor de vraag hoe deze groep weigeraars alsnog valt te bewegen tot medewerking aan gedragskundig onderzoek biedt het huidige wetsvoorstel niet. De teleurstelling voor slachtoffers zal des te groter zijn wanneer de rechter op grond van een via Teevens inbreukprocedure verkregen medisch dossier alsnog besluit geen tbs op te leggen omdat daarvoor bij nader inzien eenvoudigweg te weinig aanknopingspunten zijn.

Wat zich hier wreekt, is dat de ambitieuze Teeven de verplichte openbaarmaking wegschuift in het brede en veelomvattende wetsvoorstel forensische zorg. Behalve ambitieus is dat op een bepaalde manier ook slordig te noemen, zeker nu datgene wat hij met veel bravoure presenteert als dé oplossing, op zijn best een deeloplossing lijkt te zijn.

Typerend voor die haast was ook dat Teeven gisteren zegge en schrijve één arrest van de Hoge Raad wist te noemen dat de invordering van een medisch dossier door justitie bekrachtigt en dat als maatstaf had gefungeerd bij het opstellen van het voorstel. Het roept de vraag op of rechters vorderingen vrijwel standaard afwijzen en zo ja op welke gronden, óf dat justitie zelden voor een rechtsgang kiest.

Zo is er veel meer dat om verduidelijking vraagt. Waarom ontlopen veel onderzoeksweigeraars tbs, terwijl er wel degelijk rechters zijn die veroordeelden zonder Pro Justitia Rapportage tbs opleggen? Hoe kan het dat het percentage weigeraars over wie het PBC desondanks tbs-advies durft te geven de laatste jaren stijgt? Hoe kan Teeven die stijging verder bevorderen zonder te grijpen naar een omstreden paardenmiddel met een vooralsnog onduidelijk effect?

Op het rapport dat de Kamer Teeven gisteren uitdeelde, staat echter niet: over en uit, maar: herkansing. Terecht, omdat de kwestie hoge prioriteit verdient, maar te belangrijk is om als spoedklus af te doen.