Zo veel mensen, zo veel kinderen, zomaar ineens weggerukt uit het leven. Het verdriet van de direct betrokkenen is onpeilbaar. De medewerkers van de basisschool die het zwaarst getroffen is, waren woensdag verdoofd van verdriet. Kinderen en leerkrachten die op skivakantie gingen, keren nooit meer terug.

Natuurlijk is het noodzakelijk dat de oorzaken van dit ernstigste busongeluk in vele jaren grondig worden onderzocht. Hoe kon het gebeuren? Wat kán er gebeurd zijn? Waren er misschien technische problemen met de bus? Of gebeurde er iets met de buschauffeur?

Het zijn allemaal vragen die, vooral bij mensen die niet direct betrokken zijn, bovenkomen. Toch is het momenteel vooral het onpeilbare verdriet dat alle aandacht opeist. Het is indrukwekkend om te zien hoe de Belgische dorpen waaruit de slachtoffers afkomstig zijn, hiermee omgaan. De Belgische overheid overweegt een dag van nationale rouw, maar wil eerst de „intieme rouw”, zoals het genoemd wordt, alle ruimte geven. Ook rouw kan onbescheiden zijn als geen voorrang gegeven wordt aan de gevoelens van de direct betrokkenen. Een zeer prudent onderscheid.

Het ongeluk gebeurde dinsdagavond maar werd woensdag pas in de vroege ochtend bekend. In Nederland was het toen biddag. Er zullen woensdag weinig kerkdiensten geweest zijn waarin geen voorbede is gedaan voor de nabestaanden van de slachtoffers van het busongeluk.

Biddag en diepe rouw. Juist op de biddag worden we erbij stilgezet dat wij het leven niet maken. We weten ons afhankelijk van God. Ons kwetsbare leven ligt in Zijn hand.

Het kan niet anders of bij zo’n vreselijk ongeluk komen er waaromvragen naar boven. Een verslaggever van de NOS vroeg een betrokken pastoor of hij in dit ongeluk misschien ook een „hoger plan” zag. De geestelijke reageerde sober en zei dat het nu de tijd is om te zwijgen en te luisteren naar het verdriet van de betrokkenen.

Heeft de Bijbel in zulke situaties dan niets te zeggen? En gaat er van zo’n ongeluk niet een indringende roepstem uit? Zeker. Maar uit die Bijbel leren we ook dat er tijden kunnen zijn dat we de waaromvragen alle ruimte mogen geven. De psalmen staan vol met waaromvragen. Niet te snel moeten we die dichtsmeren door te zeggen dat het uiteindelijk gaat om de vraag waartoe iets gebeurt. Verdriet kan én mag nooit op formule gebracht worden.

„Schrijnend meervoud van het leven”, twitterde woensdag iemand die de blijde omstandigheden in zijn eigen leven legde naast het busongeluk. Voor mensen die op zo’n afschuwelijke manier met dit schrijnende meervoud van het leven geconfronteerd worden, kan betrokkenheid niet beter getoond worden dan door voorbede te doen voor iedereen die bij dit afschuwelijke ongeluk betrokken is. En voor hen die door dit ongeluk herinnerd worden aan eerdere verliezen.