„Ik kom nu eens met een positief verhaal.” En inderdaad, directeur Henk van Dommelen van het gelijknamige veetransport- en exportstalbedrijf uit Woerden had een positief verhaal. Vijf jaar geleden ontwierp hij een diervriendelijke vrachtwagen voor het vervoer van fokvaarzen over lange afstand. Inmiddels heeft hij drie van deze ”cattle-cruisers” op de weg, naast zes conventionele wagens.

Voor een zaal studenten van hogeschool Van Hall Larenstein in Leeuwarden liet Van Dommelen blijken dat hij de negatieve publiciteit over zijn sector meer dan zat is. „Zodra weer ergens een filmpje opduikt met een varken dat schreeuwend van de klep valt, rolt iedereen over ons heen. Terwijl verreweg de meeste transporteurs goed voor de dieren zorgen.”

Al tijdens de presentatie van de vorige spreker, Geert Laugs van Compassion in World Farming, een internationale organisatie die ijvert voor het welzijn van landbouwhuisdieren, voelde Van Dommelen zich geroepen in te grijpen. „Onze auto’s zijn doorlopend via gps te volgen. Ik krijg elke tien minuten in mijn computer de temperatuurgegevens binnen van elk compartiment met koeien. Mocht de chauffeur in de cabine even niet opletten, dan kan ik direct ingrijpen.”

Laugs stelde juist dat de inmiddels verplichte invoering van gps op de veewagens stroperig verloopt. Zijn wens is dat niet alleen achteraf maar doorlopend tijdens het transport te zien is waar een wagen zich bevindt. Om aan de bel te kunnen trekken als bijvoorbeeld een auto met varkens langdurig in de brandende zon op een Italiaanse veerboot staat te wachten.

Laugs somde allerlei misstanden in het veetransport op: dieren die door overbelading niet bij het voer of het drinken kunnen komen, gebrekkige ventilatie, overschrijding van rij- en rusttijden door de chauffeurs en te weinig afstemming tussen de autoriteiten van verschillende landen. Dieren zitten te lang op elkaar gepakt en gaan soms bij bosjes dood. Vorig jaar gebeurde dat nog aan de grens van Bulgarije met Turkije, waar veetransporten met de regelmaat van de klok worden opgehouden.

Volgens Laugs is transport van levend vee over afstanden van meer dan acht uur helemaal niet nodig. „Binnen die afstand is altijd een slachterij te vinden. Na het slachten kan het vlees dan over grote afstand worden vervoerd.”

Laugs kreeg vanuit de zaal steun van Paul Bours, senior beleidsmedewerker van het ministerie van Landbouw en in die hoedanigheid raadgever van staatssecretaris Bleker. Bours benadrukte dat Nederland voor slachtvee al langer aandringt op een beperking van de transportduur tot acht uur. „Maar Europa houdt dit tegen.”

Van Dommelen, die zelf vooral gebruiksvee vervoert en geen slachtvee, vindt zo’n beperking niet nodig. Volgens hem is de transportsector zelf aan zet.

De belangenorganisaties van transporteurs en exporteurs van vee hebben inmiddels een kwaliteitssysteem opgezet om het welzijn van dieren tijdens transport te waarborgen en verspreiding van dierziekten via transport of verzamelen van dieren te voorkomen: het Quality system Livestock Logistics (QLL). Inmiddels is ruim 70 procent van de varkenstransporteurs 
die lang transport uitvoeren en 90 procent van de verzamelcentra QLL-gecertificeerd.

Van Dommelen roept collega’s ertoe op ook te investeren in aangepaste wagens. Hij ontwierp zijn cattle-cruiser omdat de Nederlandse koeien de afgelopen vijftig jaar 25 centimeter hoger zijn geworden. Ze passen eigenlijk niet meer in de traditionele veewagen met twee verdiepingen. In overleg met een carrosseriebouwer ontwierp de transporteur daarom een wagen zonder assen, met onafhankelijke wielophanging dus. Daardoor kan de vloer zakken en komt er meer ruimte beschikbaar op de twee dekken. Dat is niet het enige. Elke koe heeft ligruimte en kan te allen tijde bij vers drinkwater. Ook de systemen voor het voeren van hooi zijn verbeterd, evenals de ventilatie en temperatuurbewaking.