De havenmeester van Rotterdam moet daar strikt op toezien. Het leggen van een verbinding gebeurt nu nog geregeld met relatief hoge snelheden en dat brengt de nodige risico’s met zich mee.

Dat concludeert de Onderzoeksraad Voor Veiligheid in een dinsdag gepubliceerd rapport over het ongeval met de sleepboot Fairplay 22 in november 2010.

Op de Nieuwe Waterweg kwam de sleepboot in onstuimig weer in aanvaring met een passagiersschip en kon niet meer op eigen kracht wegkomen; de sleper helde over en kapseisde uiteindelijk.

Twee bemanningsleden overleefden het ongeval niet. De relatief hoge snelheid waarmee de sleepboot Fairplay voer, speelde een cruciale rol.

Hoe hoger de snelheid van de schepen, hoe sterker de stroming tussen de vaartuigen. Dat vergroot het risico op aanvaringen. Bovendien hebben sleep­boten als ze langzamer varen meer vermogen om snel uit te wijken als ze in een benarde situatie komen.

De onderzoeksraad concludeert ook dat de Fairplay 22 niet voldeed aan de eisen die worden gesteld voor stabiliteit. Daardoor, en doordat een aantal ventilatieopeningen niet was afgesloten en er daardoor water naar binnen stroomde, kapseisde de boot relatief snel. De rederij heeft nooit onderzocht of het nodig was om de stabiliteit van schepen te verbeteren.

Minister Schultz (Infrastructuur en Milieu) zou moeten nagaan welke mogelijkheden er zijn om de opleiding tot sleepbootkapitein te verplichten voor alle kapiteins op Nederlandse sleepboten en op sleepboten in Nederlandse havens.

Die verplichting is er nu alleen voor kapiteins van sleepboten met een zeer groot vermogen. De onderzoeksraad raadt de minister ook aan te onderzoeken of een soort zwarte doos voor nieuwe sleepboten verplicht kan worden.