Vladimir Vladimirovitsj Poetin is zondag gekozen tot ‘nieuwe’ president van Rusland (RD 5-3). Een ambt dat hij van 2000 tot 2008 ook bekleedde. De verwachting is dat de huidige president Medvedev de plaats van Poetin als premier weer zal innemen.

De afgelopen maanden werd vooral in Moskou op voor Russische begrippen ongekend grote schaal gedemonstreerd tegen Poetin en de voorgenomen stoelendans met Medvedev. Poetin wordt verweten veel te weinig economische hervormingen door te voeren en de corruptie eerder te bevorderen dan te bestrijden. Mensenrechten interesseren hem niet en zijn macht kan hij slechts door grootschalige fraude consolideren.

Aan de andere kant valt niet te ontkennen dat er met Poetin een stuk economische vooruitgang is gekomen. Wat welvaart betreft zijn alle Russen nu stukken beter af dan tien jaar geleden. Poetin heeft gezorgd voor interne stabiliteit en heeft van Rusland weer een grootmacht gemaakt. Een natie waar de wereld rekening mee moet houden.

Ook op het terrein van zending en evangelisatie zijn de resultaten van vele jaren Poetin tweeërlei. Enerzijds is het een gegeven 
dat er gedurende de jaren van Poetins bewind een zekere vrij-
heid is om zendingsactiviteiten 
te ontplooien. Dat geldt tot op 
de dag van vandaag.

Veel hulporganisaties hebben van deze vrijheid dankbaar gebruikgemaakt. Honderdduizenden Bijbels en christelijke boeken zijn onder meer vanuit Nederland naar Rusland verzonden. Het zal daar uitwerken wat de Heere behaagt.

Ook lokale christenen hebben niet stilgezeten. Russische evangelisten zijn tot in de verste uithoeken van het enorme land actief. Hoewel ze af en toe vormen van tegenwerking ondervinden, worden ze over het algemeen weinig gehinderd in hun werk. Daarvoor past dankbaarheid.

Tegelijkertijd zijn er ook zorgen. Het is daarom zaak de ontwikkelingen in Rusland kritisch te volgen. Zo is er wetgeving in de maak die een bedreiging vormt voor bijvoorbeeld niet-geregistreerde baptisten.

Op verschillende manieren is de Russische machthebbers gewezen op het ongrondwettelijke karakter van de nieuwe regelgeving. Tot op heden helaas zonder reactie en resultaat.

De gevreesde wet zou al op korte termijn ingevoerd kunnen worden. Invoering leidt tot een verbod op alle niet-geregistreerde religieuze activiteiten.

Niet-geregistreerde baptisten zullen zich door die wetgeving niet uit het veld laten slaan. Zij zullen doorgaan met het beleggen van samenkomsten en evangelisatieactiviteiten. Wie zal zeggen welke prijs daarvoor betaald moet gaan worden?

Een tweede zorgelijke ontwikkeling is de innige relatie tussen het Kremlin en de Russisch-Orthodoxe Kerk. Een Rus is orthodox, en de Russisch-Orthodoxe Kerk is zijn kerk, zo is de gedachte. Zending is daarom niet nodig.

Deze redenering leidt ertoe dat andere kerken hoogstens worden geduld en vaak worden weggezet als on-Russische sekten. Het is de vraag in hoeverre er buiten de orthodoxe ‘staatskerk’ voor andere groeperingen ruimte blijft om het Evangelie te verkondigen. Hoe assertief gaat de Russisch-Orthodoxe Kerk zich weren tegen andere kerken? En in hoeverre is het Kremlin bereid zich als verlengstuk van de Russisch-Orthodoxe Kerk eveneens te keren tegen andere religieuze groeperingen?

Een derde zorgwekkende ontwikkelingen is het feit dat Poetin niet schroomt om het buitenland de schuld te geven van de oppositie tegen zijn bewind. Dat is in Rusland een beproefde werkwijze. Het Westen, zo is de redenering, zou Rusland proberen te destabiliseren en te ondermijnen.

Welke gevolgen dat heeft voor organisaties die in Rusland het zendingswerk ondersteunen, zal de toekomst uitwijzen. Blijft het mogelijk om gewoon contact te leggen met Russische christenen of gaan we terug naar de tijd van voor de val van het IJzeren Gordijn? Een tijd waarin (Bijbel)transporten en contacten omzichtig en ondergronds moesten plaatsvinden?

Ten slotte: we lezen in Spreuken 21 dat het hart van de koning in de hand van de Heere is als waterbeken. „Hij neigt het tot al wat Hij wil” (Spr. 21:1). Dit geldt ook voor het hart van president Poetin.

We zijn dankbaar voor de vrijheid die er de voorgaande jaren is geweest. Daardoor zijn duizenden Russen bereikt met het Evangelie en hebben velen de Verlosser gevonden.

Wij roepen op tot gebed voor Rusland en zijn leiders. Het is ons bede of God Zelf geven wil dat er kansen blijven om het Evangelie te verkondigen in het enorme land en dat er velen zullen worden toegebracht tot degenen die behouden worden. Nog steeds is er veel te doen in Rusland. Nog steeds zijn er in het land bevolkingsgroepen die nooit over het Evangelie hebben gehoord. Nog steeds sterven er mensen zonder van Christus te hebben vernomen.

De auteurs zijn respectievelijk directeur en voorlichter van stichting Friedensstimme.