Laten reformatorische leraren zich ook keren tegen onderwijsbezuinigingen
De voorgenomen bezuinigingen op het passend onderwijs treffen vooral de zwakkere leerlingen. Juist daarom is het zaak dat ook de betrokkenen bij het reformatorisch onderwijs zich keren tegen de plannen, betoogt Eppie Klein.
De geplande bezuinigingen van 300 miljoen euro op het passend onderwijs zullen desastreuze gevolgen hebben. Vooral de zwakke leerlingen moeten daarvoor een hoge prijs betalen. Dat valt niet goed te praten.
Vanuit het onderwijsveld worden vele alternatieven aangedragen om de bezuinigingen op het passend onderwijs ongedaan te maken. Er wordt gepleit voor het afbouwen van de prestatiebeloning en het terugdraaien van de invoering van gratis schoolboeken. Tot dusver vinden de alternatieven in Den Haag helaas geen gehoor.
Het gevolg is dat de zwakke leerlingen nu een hoge prijs gaan betalen. Rugzakleerlingen in het reguliere primair onderwijs en de inrichting van het (voortgezet) speciaal onderwijs worden onevenredig zwaar getroffen.
Ook het reformatorisch onderwijs gaat dat voelen. De afgelopen tijd is er gigantisch veel tijd en geld geïnvesteerd in het inrichten van regionale samenwerkingsverbanden. De kosten van deze monsterlijke ombouwoperatie, en de dreigende bezuinigingen gaan uiteindelijk ten koste de zorgleerlingen.
De temporisering, zoals door de SGP-Kamerfractie werd afgedwongen, zal de consequentie van de bezuiniging op het passend onderwijs niet wegnemen.
De onderwijsbonden, zich bewust van de consequenties van de bezuiniging, roeren zich. Het is naar ik meen de eerste keer dat ik een aangetekende brief van de bonden ontving met daarin een „aanzegging” tot staken. Alsof staken een verplichting is.
Veel reformatorisch onderwijzend personeel maakt geen gebruik van het verfoeilijke stakingsrecht. Toch is het goed dat ook ouders, scholen en bestuurders in het reformatorisch onderwijs hun bezorgdheid over de bezuinigingsplannen uiten. Het gaat immers om de zwakkere in de samenleving. Daarvoor behoort de overheid volgens de Bijbel een schild te zijn.
In het reformatorisch (voortgezet) speciaal onderwijs blijft het echter opmerkelijk stil. Ook daar zal door zorgbehoeftige leerlingen, ouders en begeleiders pijn worden geleden. Die stilte en schijnbaar noodgedwongen acceptatie zullen toch niet zijn ingegeven omdat er wordt gewerkt aan een landelijk (regionaal functionerend) reformatorisch samenwerkingsverband?
Ik constateer dat er in het (voortgezet) speciaal en primair onderwijs velen zijn met hart voor de zwakkere leerling. Het zijn helaas deze stille tegenstemmen die straks, wars van de bestuurlijke drukte die dreigt te ontstaan, noodgedwongen hun werk moeten staken.
De auteur is directeur van organisatie- en adviesbureau ECM dialoog te Elburg.
