Haarde wordt ervan beschuldigd dat hij te weinig toezicht heeft gehouden op de banken. Die beheerden toen de crisis toesloeg een vermogen dat ruim negen keer zo groot was als het bruto binnenlands product (bbp) van IJsland. Via internetspaarbanken als Icesave hadden zij met hoge rentetarieven veel spaargeld aangetrokken uit andere Europese landen waaronder Nederland.

De bankencrisis duwde IJsland in een diepe recessie. Bovendien voert het nog altijd onderhandelingen met gedupeerde spaarders over terugbetaling van spaartegoeden die verloren zijn gegaan en die niet of slechts ten dele vielen onder bestaande regelingen, zoals het depositogarantiestelsel.