Tijdens een bijeenkomst in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Zwolle sprak de hulpbisschop van Utrecht, H. Woorts, een gebed uit. Daarna verzegelde hij de kist met een oorkonde en het aartsbisschoppelijk zegel van het bisdom Utrecht.

Forensisch antropologen wilden Thomas a Kempis een gezicht geven door zijn schedel te reconstrueren. Na opening van de kist bleek echter dat er delen van de schedel ontbraken, waardoor een reconstructie niet mogelijk was. Wel bleek dat de augustijner kanunnik met 1,76 meter uitzonderlijk lang was voor iemand van zijn tijd.

Thomas a Kempis overleed in 1472, op ongeveer 91-jarige leeftijd. Hij was een belangrijk vertegenwoordiger van de moderne devotie, een hervormingsbeweging binnen de Rooms-Katholieke Kerk die rond 1400 ontstond rondom Geert Grote uit Deventer. Zijn bekendste werk is ”Over de navolging van Christus”.

De beenderen van de geestelijke werden lange tijd bewaard in een praalgraf, dat in 1967 echter kapot werd geslagen. Op dat moment moest de kerk waarin het graf stond, plaatsmaken voor stadsvernieuwing. Sindsdien staat de blauwe schrijn in een nis van de Zwolse basiliek. De resten van Thomas a Kempis zijn –vanwege schimmelvorming– in een glazen binnenkist geplaatst, en die in een houten buitenkist.

Stichting Thomas a Kempis, die het gedachtegoed van de moderne devotie levend wil houden, is blij met de aandacht die het openen van de schrijn heeft opgeleverd. „Nog nooit is er in het bestaan van de stichting zo veel aandacht besteed aan Thomas a Kempis en aan de moderne devotie.”