Christenondernemer drs. Jan Poot van Chipshol haalde recent alle media vanwege het besluit van het openbaar ministerie de door hem en zijn zoon Peter ingediende strafklacht wegens meineed tegen oud-rechter Kalbfleisch een juridisch vervolg te geven. In één moeite door besloot het OM een vroegere collega van Kalbfleisch, Westenberg, te vervolgen. Voor Nederlandse begrippen is dat ongekend: magistraten die wegens leugenachtigheid onder ede voor het hekje moeten verschijnen.

Vader en zoon Poot klaagden Kalbfleisch aan nadat ze een anoniem briefje in handen hadden gekregen waarin stond dat hij hen een kunstje had geflikt. Op slag werd duidelijk hoe ze indertijd een kort geding tegen hun vroegere zakenpartner Harry van Andel hadden kunnen verliezen. Uit het briefje bleek dat Van Andel bevriend was geweest met de vicepresident van de Haagse rechtbank Kalbfleisch. Die was op zijn beurt goede maatjes met zijn collega-rechter Westenberg, aan wie hij had gevraagd het bewuste kort geding voor zijn rekening te nemen. Een kwestie van vriendjespolitiek, zo kwam uit het anonieme briefje naar voren.

In het kort geding draaide het om de verkoop van dure grond door Chipshol, toen de bv van Poot en Van Andel. Na kennisname van het ano-
nieme briefje lieten Poot en zijn zoon beide rech-
ters onder ede horen, waarbij de twee verklaarden dat er van een opzetje geen sprake was ge-
weest. De heren hadden echter buiten de waard gerekend. Naderhand kwam uit dat het anonie-
me briefje afkomstig was van een griffier bij de Haagse rechtbank. Een klokkenluider dus die van
de hoed en de rand wist. Op grond van haar getuigenis deden de Poots aangifte, met als resultaat dat beide heren nu worden vervolgd. Zowel Kalbfleisch als Westenberg zat intussen al thuis. Westenberg was nog steeds rechter maar moest vervroegd afzwaaien, Kalbfleisch was opgeklommen tot president van de NMa, de nationale me-
dedingingsautoriteit, maar hij zag zich twee maanden voor zijn pensionering genoodzaakt zijn functie neer te leggen vanwege de aanklacht.

Sinds Jan Poot tot in detail weet welke kool hem is gestoofd, is zijn vertrouwen in het Nederlandse rechtsbestel tot het minimum gedaald. Een tegenpartij die gewoon een hoog vriendje bij de rechtbank inschakelt, dat vond hij ronduit verbijsterend. Nadat zijn argwaan eenmaal was gewekt, kwam hij steeds meer bedenkelijke feiten op het spoor. Kortgeleden nog nam hij via NRC Handelsblad kennis van de uitspraak in een grote fraudezaak waarbij de journalist openlijk zijn verbazing uitte over een compliment van de voorzitter van de rechtbank aan het adres van de verdachte. Die had in zijn functie van directeur het Bouwfonds danig getild, maar volgens de rechtbankvoorzitter had hij de tent echt niet helemaal leeg geroofd en hij had toch ook veel geld in het laatje gebracht.

Het ging in dit geval om de rechtbank in Haarlem, een rechtscollege dat Poot in zijn beleving ook al eens een loer heeft gedraaid. Hij vond genoeg aanleiding in deze zaak om een beproefd middel te hanteren: plaatsing van een paginagrote advertentie om het publiek te informeren, de 70e op rij. Dat gebeurde dit keer in Trouw.

Over zijn bevindingen als ondernemer heeft Poot, die grote en spraakmakende bouwprojecten op zijn naam heeft staan, een vijftal boeken geschreven. In eerste instantie werd hem wel verweten dat hij een verongelijkte indruk 
maakte en een complotdenker was, maar na 
de doorbraak in de meineedzaak zal dat soort 
kritiek wel verstommen. De grote vraag is nog wel of minister Opstelten van Veiligheid en 
Justitie bij zijn eerdere mening blijft dat er sprake was van een eerlijk proces.

Wat door al het juridisch gedoe rond Chipshol op de achtergrond is geraakt, is Poots visie op de ontwikkeling van onze nationale luchthaven. Een kwarteeuw geleden kwam hij na uitvoerige studie tot de conclusie dat Schiphol het beste het voorbeeld van Atlanta kon volgen. Die luchthaven deed (en doet) het geweldig en na gesprekken met allerlei betrokkenen concludeerde hij dat de Amerikanen gewoon heel erg goed over het hele concept hadden nagedacht. Hij schreef er een rapport over dat hij aanbood aan de Nederlandse autoriteiten, maar hoorde er nooit meer over. Beetje jammer, want andere landen die wel Atlanta als voorbeeld hanteerden, knijpen zich nog steeds in de handen.

Al net zo jammer is dat Poot en zijn zoon hun dagen nu vooral doorbrengen met het voorbereiden en voeren van rechtszaken. Hun plannen met de grond die zij rond Schiphol aankochten, worden keer op keer gedwarsboomd. Daardoor moeten ze al hun tijd en energie steken in juridisch getouwtrek. Terwijl Poot senior in zijn lange, arbeidzame leven genoegzaam heeft aangetoond dat zijn inzet een beter lot verdient.