Vandaag deel 4, Schoonloo-Coevorden, 41 kilometer
Op een polderweg tussen Schoonloo en Sleen kruisen twee Pieterpad-lopers onze weg. De man en vrouw zijn bepakt en bezakt. Pikken wíj zo nu en dan een Pieterpad-dag, zíj kiezen ervoor om een week lang een eind verder te komen. De start van hun tocht, vanuit Pieterburen, was winderig, vertelt zij. „Maar we hebben toch genoten van die prachtige wolkenluchten.” Dat is ware Pieterpad-taal.
Veel bos, nabij Schoonloo. Ter afwisseling treffen we de Tweelingen: een fors heideterrein met veenplassen.
Rondom de route liggen de sporen van een berucht verleden. Daar is de Galgenberg, een prehistorische grafheuvel langs een zandweg. Op deze verhoging bungelde eeuwen geleden de galg. Verderop ligt hunebed De Papeloze Kerk. De naam verwijst naar de hagepreken ten tijde van de Reformatie. Inwoners van Sleen -die zonder paap kerk wilden houden- groepeerden zich bij het hunebed. Vanaf deze plaats, midden op de uitgestrekte heide, kon men gevaar van ver zien aankomen.
Ook heden ten dage kent rustiek Drenthe z’n agressiviteit. Een dorpeling heeft in zijn vensterbank een vervaarlijke doodskop geposteerd. Da’s wat anders dan een geranium. Onze Pieterpad-pan, stukjes haas in een prima sausje, genuttigd bij een restaurant in Sleen, smaakt er niet minder om.
Vanaf Sleen biedt de route minder bos en meer asfalt. Geurige, kleurige bermen. Bij Dalen, in de buurt van Coevorden, passeren we de Joodse begraafplaats. Op de gedenksteen is te lezen dat onder meer een meisje van drie werd weggevoerd. Rauwe werkelijkheid in een verstild land.