Maar die jaarlijkse publicatie heeft meestal ook een vervelend neven­effect: op den duur boeien de overzichten nauwelijks meer. Vooral niet als men al bij voorbaat weet dat ze weinig verrassingen in zich hebben. Met als gevolg dat de achterliggende problemen aan de aandacht ontsnappen.

Op de nieuwe ranglijst christenvervolging die de organisatie Open Doors heeft gepubliceerd staat net zoals in voorgaande jaren Noord-Korea aan de top. Daar zitten naar schatting tussen de 50.000 en de 70.000 mensen gevangen omdat ze de grote leider geen goddelijke eer willen geven. Voor de Noord-Koreaanse christenen gaat de naam van Jezus Christus boven alle naam en daarvoor moeten ze boeten, vaak hun leven lang. Bekend is dat veel gelovigen in de strafkampen dag in dag uit met gebogen hoofd moeten lopen; zij mogen de hemel niet zien.

Daarbij schroomt Pyongyang ook niet om buiten hun eigen grenzen het toezicht op christenen te verscherpen. Tientallen spionnen zijn volgens Open Doors naar het naburige China gestuurd om te infiltreren in netwerken die christenen in Noord-Korea helpen. Het is opvallend dat China dit kennelijk oogluikend toelaat. Wat zou Peking doen als Zuid-Korea hetzelfde doet om groepen die het democratische schiereiland vijandig gezind zijn, in de gaten te houden?

Afgezien van het communistische Noord-Korea hebben christenen het vooral moeilijk in strengislamitische landen. Ook dat is al langer bekend. Weliswaar zijn er tussen de landen soms verschuivingen, maar de teneur is helder. De strenggelovige aanhangers van Allah ontnemen christenen de ruimte om hun geloof te belijden.

Nog niet zo zichtbaar in de lijst is dat de ruimte, wereldwijd gezien, voor christenen steeds minder wordt. 
Weliswaar telt van alle wereldgodsdiensten het christendom nog altijd 
de meeste aanhangers, maar het aantal landen waar de mogelijkheden voor ongestoorde beleving van die godsdienst wordt ingeperkt, neemt jaarlijks ook toe. In dat opzicht is 
de Arabische lente bepaald geen 
gunstige ontwikkeling. En het geweld in Nigeria toont aan dat de opmars van de islam niet gestuit wordt 
door de immense Sahara.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel wat op grond van deze nieuwe ranglijst valt te concluderen. Open Doors constateert ook dat juist in gebieden waar de kerk vervolgd wordt, ze groeit – tegen de verdrukking in. Daarmee is weer eens bewaarheid wat Tertullianus, de christelijke apologeet uit de tweede eeuw stelde: „Het bloed van de martelaren is het zaad van de kerk.”

Niemand behoeft naar vervolging te verlangen. Godsdienstvrijheid is een groot goed. Maar christenen in het vrije Westen moeten zich wel afvragen wat het geheim is van het christendom in de landen op de ranglijst. Daar groeit de kerk, terwijl ze hier slinkt. De jaarlijkse lijst van christenvervolging dwingt keer op keer ook op dat punt tot bezinning.