Niet alleen het Koreaanse schier­eiland, maar de hele wereld reageerde deze week geschokt op de dood van de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong Il. De dood van de leider kwam niet geheel onverwachts. Zo’n drie jaar geleden kreeg hij al eens een beroerte. Omdat hij zich er terdege van bewust leek dat hem geen lange toekomst meer wachtte, wees hij zijn 29-jarige zoon Kim Jong Un in september aan als zijn opvolger.

Noord-Korea is het meest gesloten en onvoorspelbare land ter wereld. Hoe gesloten het land is, blijkt wel uit het gegeven dat niet bekend werd dat Kim Jong Il was overleden totdat de regering dat officieel meldde. Dat gebeurde, let wel, pas na 51 uur.

De Zuid-Koreanen reageerden deze week heel verschillend op de gebeurtenissen bij hun noorderburen. Dat is voor een belangrijk deel afhankelijk van de generatie. Mensen van vijftig jaar en ouder zijn erg bezorgd over een dreigende oorlog.

Jongere Zuid-Koreanen maken zich daarentegen meer zorgen over dalende aandelenkoeren bij spanningen tussen Noord- en Zuid-Korea. Zij vinden de economie belangrijker dan de veiligheid van het land. Vanwege de spanningen tussen Noord- en Zuid-Korea, die al decennia voortduren, is er bij veel Zuid-Koreaanse burgers een soort ongevoeligheid voor oorlog ontstaan.

Na het bekend worden van de dood van Kim Jong Il stonden de kranten in Zuid-Korea vol over de situatie bij de noorder­buren. Veel dagbladen gaven weer hoe de Noord-Koreaanse samenleving zich heeft ontwikkeld onder Kim Jong Il en zijn vader Kim Il Sung.

Analyses waren niet van de lucht: Wat betekent de dood van de Noord-Koreaanse dictator voor de relatie tussen beide landen? En wat is de beste politieke, economische en militaire reactie?

Veel politici stellen dat het zaak is dat de Zuid-Koreaanse regering interne geschillen opzijschuift en dient te werken aan een goede Noord-Koreastrategie. Van groot belang is, zo wordt gesteld, dat Zuid-Korea Pyongyang probeert te bewegen tot het doorvoeren van structurele interne hervormingen die sociale onrust voorkomen.

Met andere woorden: Zuid-Korea dient ervoor te waken dat de spanning tussen beide landen wordt opgevoerd. Het is effectiever, zo is de gedachte, om door middel van ”appeasement-politiek” Noord-Korea te hervormen. Het is hierom dat Zuid-Korea regelmatig aanklopt bij de Verenigde Staten, China, Japan en Rusland om hulp voor Noord-Korea.

Deze politiek komt overigens overeen met de houding van onder meer China en de Verenigde Staten. China erkende als eerste land de regering van Kim Jong Un. Ook de Verenigde Staten proberen te voorkomen dat ze Noord-Korea tegen het zere been schoppen.

Wat de economie betreft: veel Zuid-Koreaanse onderzoeks­bureaus hebben scenario’s ontwikkeld die aangegeven wat de dood van Kim Jong Il voor Zuid-Korea kan betekenen. Het slechtste scenario is het ineenstorten van het Noord-Koreaanse systeem. Dit veroorzaakt niet alleen veel problemen in Noord-Korea, maar zal ook een klap betekenen voor de Zuid-Koreaanse economie.

Dit doembeeld maakt dat Zuid-Koreaanse politici de economische ontwikkelingen in Noord-Korea niet onbewogen volgen. Om te voorkomen er dat een economische crisis plaatsvindt, geeft Zuid-Korea humanitaire hulp en erkent het de nieuwe Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un.

Economisch gezien zou het het meest effectief zijn als Noord-Korea wordt opgenomen in de wereldgemeenschap. Openheid zal de economie stimuleren en maakt dat zowel Noord-Korea als Zuid-Korea zich economisch verder kan ontwikkelen.

Op militair gebied is het wijs dat Zuid-Korea zich op dit moment gedeisd houdt. Uiteraard worden de grenzen bewaakt. Provocatie is echter uit den boze. Het land wil koste wat het kost voorkomen dat de bestaande spanningen tussen noord en zuid daadwerkelijk op een oorlog uitlopen.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de dood van Kim Jong Il een zegen van God is. De dood van Kim Jong Il is geen dood van een individu. Zijn leven zou op termijn de dood van een natie betekenen. Mogelijk komt er nu meer openheid in Noord-Korea. Het is mijn hartelijke wens dat de Noord-Koreaanse politiek van ”militairen eerst” eindigt, de mensenrechten worden gerespecteerd en de deuren worden opengezet voor de internationale gemeenschap.

Mijn grootste verlangen is echter dat het Evangelie zijn kracht mag doen in het land. Wat zou het heerlijk zijn als de Noord-Koreanen kennis mogen maken met het Woord van God.

We lezen in het Bijbelboek Daniël dat de soevereine God van de geschiedenis een beeld vernielde met een steen zonder handen afgehouwen. Die steen werd zelfs tot een grote berg (Dan. 2). Zo is het mijn gebed dat God Zijn Koninkrijk wil oprichten in het land van de vader-zoonafgoderij. Het zij te wensen dat Gods met Zijn liefde en vrede het koude en donkere Noord-Korea wil vervullen.

De auteur is predikant van de Korean Reformed Church in Amstelveen.