Een 38-jarige man die in 2004 in Nederland is veroordeeld wegens seksueel misbruik van een minderjarige jongen is onlangs gearresteerd in Cambodja op verdenking van vergelijkbare vergrijpen. Zonder dat iemand hem een strobreed in de weg legde, reisde de zeilinstructeur Bas R. in 2007 naar Cambodja om daar opnieuw jarenlang zijn gang gaan.

Zoals bij eerdere gevallen in het verleden, komen ook in deze zaak diverse tekortkomingen aan het licht in de wijze van opsporing en vervolging van Nederlanders die zich in het buitenland schuldig maken aan seksueel misbruik van kinderen. Vooral op het gebied van internationale samenwerking en de uitwisseling van relevante gegevens tussen de autoriteiten van de betrokken landen.

De vraag is bijvoorbeeld gerechtvaardigd of deze Bas R. van de Cambodjaanse autoriteiten toestemming zou hebben gekregen om een kinderhulporganisatie op te zetten als zij op de hoogte waren geweest van zijn eerdere vervolging. Helaas is het veel te eenvoudig voor individuen die eerder zijn veroordeeld voor seksuele misdrijven om weeshuizen, scholen of andere projecten op te zetten in ontwikkelingslanden.

Een tweede pijnpunt betreft internationale samenwerking bij de opsporing en vervolging van pedoseksuelen. Een maand geleden heeft de Europese Unie besloten dat meer samenwerking vereist is in de strijd tegen kindermisbruik en kinderporno. In een nieuwe richtlijn worden onder meer strengere straffen, een hardere aanpak van sekstoerisme en een verbeterde uitwisseling van strafgegevens voorgesteld.

Een dergelijke aanpak zou zich echter niet tot de EU moeten beperken. Als politie en justitie in Cambodja op de hoogte waren geweest van het criminele verleden van Bas R. zou deze ongetwijfeld nu nog hebben vastgezeten. Waarom neemt Nederland niet een voorbeeld aan de VS? Zodra er in bijvoorbeeld Cambodja of Laos een Amerikaan wordt opgepakt die wordt verdacht van seksueel misbruik, vliegt een Amerikaanse justitieambtenaar naar het desbetreffende land om collega’s te helpen aan informatie over de verdachte. Als de pedoseksueel eerder in eigen land is veroordeeld voor misbruik, is de kans groot op een strengere straf in het land waar hij is gearresteerd of dient hij zijn straf in eigen land uit te zitten.

Maar Nederland is laks. Door niet mee te werken aan een proactieve gegevensuitwisseling van daders houdt de Nederlandse overheid Nederlandse pedoseksuelen onbedoeld de hand boven het hoofd van. Daardoor worden ze niet op tijd opgespoord en te licht gestraft. Voor de kinderen die R. misbruikt heeft, komt zijn aanhouding vier jaar te laat. Zij zijn de rest van hun leven getekend door een trauma en een sociaal stigma als gevolg van het misbruik.

De auteur is algemeen directeur van de stichting Terre des Hommes Nederland.