”Parttimer blokkeert afgestudeerde pabo’er”, kopte een artikel in RD 13-12 krachtig. Verschillende mensen uit het onderwijsveld lieten hun licht schijnen over de kwestie. Met name de opmerkingen van de ”anonieme beleidsmedewerker” (hierna te noemen AB) veroorzaakten bij mij wat kriebeling. Door zijn argumenten, door de toon van de muziek én omdat hij zich achter zijn vizier verborg. Hij hoeft toch geen stenengooiende parttimers te vrezen? Ik breek een lans voor de deeltijders.

AB dicht de parttimers wel kwaliteiten toe. Toch suggereert hij vanachter zijn vizier dat het met al die parttimers niet meevalt de kwaliteit van het onderwijs vast te houden. Verder wekt AB de indruk dat hun levensstandaard („Zo’n iPhone met een veegschermpje”) wel eens samen zou kunnen hangen met hun keus om te werken. En eigenlijk zouden zij plaats moeten maken voor afgestudeerde pabo’ers, „om de doorstroming te bevorderen.”

Ik wil daar de volgende opmerkingen bij maken. In de eerste plaats: in elke sector is het vechten om een baan. Nergens geeft alleen het feit dat je fulltimer bent de doorslag, maar je kwaliteiten.

In de tweede plaats: ook parttimers hebben hard gewerkt voor hun pabodiploma. Moeten zij, omdat hun levenssituatie veranderde, het beschouwen als een tijdelijk documentje? Houdbaar totdat het moederschap zich voordoet?

In de derde plaats: parttimers zijn niet zelden leerkrachten met jarenlange ervaring en een deskundigheid waar een starter nog lang voor moet werken. Bovendien brengen hun moederschap en levenservaring extra kwaliteiten met zich mee.

In de vierde plaats: de scheiding tussen parttime en fulltime, die gesuggereerd wordt, is fictief. Veel leerkrachten hebben tegenwoordig neventaken en wekelijkse adv-uren, waardoor zij één tot twee dagen van de week met andere zaken dan lesgeven bezig zijn, of niet aanwezig zijn.

Ten vijfde: parttime werken zegt niets over de levensstandaard. Er zijn fulltimers die hun levensstandaard wel eens bij mogen stellen, en er zijn parttimers voor wie dat geldt. Een fulltimer kan ook drie dagen gaan werken en twee dagen vrijwilligerswerk doen. Vraagt alleen om bijstelling van de levensstandaard.

In de zesde plaats: parttimers werken met opperste toewijding en betrokkenheid. Volgen ’s avonds cursussen, leggen in hun eigen tijd ouderbezoeken af, overleggen zorgvuldig en vaak met de duocollega, zijn bij de vergaderingen aanwezig en dragen de school en de kinderen in hun hart.

Ten slotte. Ik heb diep respect voor alle moeders die fulltime voor hun gezin zorgen. Zij verdienen nog steeds een ereplaats. Ik bewonder ook de moeders die daarnaast hun kwaliteiten in het onderwijs inzetten. Het onderwijs mag zich gelukkig prijzen met zulke veelzijdige leerkrachten. Ik hoop dat morgen elke directeur díé waardering uitspreekt tegenover zijn parttimers. Zij zijn een aanwinst voor de school.

En nee, mijn vrouw heeft geen iPhone met een veegscherm…

De auteur is zelfstandig ondernemer, oud-leerkracht, vader van schoolgaande kinderen en echtgenoot van een parttimejuf.