We bevinden ons in de donkere dagen voor Kerst. We maken ons op voor het feest van het Licht, het feest van het Leven. Vlak na zijn geboorte was de Heere Jezus Zijn leven al niet zeker. Het gezin van Jozef en Maria ontvluchtte Bethlehem, aangezien Herodes hen op de hielen zat.

Vandaag de dag is het leven in een nog eerder stadium in onveilig vaarwater terechtgekomen. Vruchtwater wel te verstaan. Wat het veiligste plekje op aarde zou moeten zijn, is verworden tot een plaats van moord en doodslag. Alleen al in Nederland worden per jaar circa 33.000 ongeboren kinderen gedood. Wereldwijd 1 miljard in de afgelopen 25 jaar. Er klinkt een Schreeuw om Leven!

We staan aan de vooravond van Jezus’ wederkomst. Er is een heftige, geestelijke strijd gaande. Een strijd om de Waarheid. Deze ligt onder vuur. Er staat veel op het spel. We staan in onze maatschappij voor enorme morele en ethische vraagstukken. De vrije seksuele moraal viert hoogtij, met alle wrange gevolgen van dien. Er is een groeiend atheïsme en tegelijkertijd een fanatiek antisemitisme. Antwoorden hierop worden niet bepaald door de politiek, de economie, de publieke opinie of de menselijke redenatie. Integendeel, Jezus bad in Johannes 17: „Vader heilig ze door Uw waarheid; Uw Woord is de Waarheid.” Dat Woord biedt wijsheid, helderheid en hoop.

Vanuit de breedte van de christenheid was er in 1981 groots protest tegen de nieuwe wetgeving inzake abortus provocatus. Christenen kwamen als vanzelf in beweging voor het leven. De naam en de eer van de Schepper waren in het geding. Dat laatste is vandaag niet anders. Echter, we moeten erkennen dat de christenheid gewend is geraakt aan deze gruwelijke zonde en zich –op een enkeling na– niet meer laat horen. Teken aan de wand, teken van de eindtijd. De ongelovige wereld beschermt de zeehonden, staat op de bres voor de bewegingsruimte van kippen, maar wie zet zich in voor het ongeboren leven in de moederschoot? Lauwheid en slapheid tekenen de christelijke gemeente in de eindtijd.

De tijd dat we ons konden terugtrekken in onze veilige geestelijke huisjes is voorbij. De gemeente van God anno 2011 is geroepen om de geestelijke gezapigheid te doorbreken. Te getuigen van het Leven. In woord en daad! Dwars tegen de afval in wil God een geestelijk ontwaken schenken.

Laten we ons verootmoedigen voor de Heere, onze God. Laten we schuld belijden dat we Hem, de Springader van het levende Water, hebben verlaten. Hij daarentegen is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de ongerechtigheid zal vergeven. Sta voor de zaak van Jezus! Juist nu, in het laatste der tijden. Zodat de gemeente van God –in het geheel van onze samenleving– een pilaar en fundament van de Waarheid zal zijn. De oproep van SGP-Kamerlid Kees van der Staaij tijdens de Mars voor het Leven vorig jaar verdient het om herhaald en gepraktiseerd te worden: „Pro love, pro life. Voorwaarts mars!”

De auteur is voorzitter van Stichting Heart Cry, jongerenwerker bij Het Zoeklicht en spreker tijdens de Mars voor het Leven, zaterdag in Den Haag.