Wanneer mensen zich geconfronteerd zien met vragen over leven en dood, raakt dat aan de fundamenten van het mens-zijn. Niemand die in zulke situaties een besluit moet nemen, gaat daar lichtzinnig mee om, ongeacht met welke overtuiging mensen in het leven staan. Het zijn momenten van vertwijfeling en grote emotie. Welke richting kan een politicus de samenleving wijzen? En welke bescherming geeft de overheid?

Het CDA kiest voor de beschermwaardigheid van alle leven. Juist daarom luistert wetgeving rondom medisch-ethische vraagstukken nauw en is zorgvuldige naleving daarvan van groot belang. De wetgeving rondom vraagstukken als euthanasie en abortus is uiterst zorgvuldig tot stand gekomen. Daarbinnen is ruimte voor eigen afweging van mensen. De CDA-fractie kan daar nog steeds in de volle breedte achter staan.

Medisch-technologische ontwikkelingen stellen ons steeds weer voor nieuwe vragen. Binnen het parlement wordt daarover heel verschillend gedacht. Het CDA-geluid is niet het enige wat er klinkt. Daarnaast wordt vanuit verschillende hoeken in de samenleving om stellingname gevraagd. Soms lijkt het daarbij of in het parlement dergelijke vragen gemakkelijk en lichtvaardig worden beantwoord. Er ontstaan meerderheden om grenzen vérgaand te verleggen. Handhaving van het huidige beleid is dan ook geen blamage, maar een mooi resultaat. Tegelijkertijd past het beleid in een consistente CDA-lijn. Het CDA bestrijdt dat de complexe vragen waar het leven ons soms voor stelt, met simpele antwoorden afgedaan kunnen worden.

Wij zijn als mens verbonden met anderen, en mogen een beroep doen op de samenleving om zorg voor elkaar te dragen. Elke mens heeft de vrije wil, maar dat is nog iets anders dan zelfbeschikking. We kunnen veel en in de toekomst waarschijnlijk nog veel meer. Desondanks gelooft het CDA niet in een maakbare samenleving en ook niet in het maakbare leven. Het leven is ons gegeven met alles wat daarbij hoort.

Daarom heeft het CDA altijd pal gestaan voor zorgvuldigheid. Niet alleen in wetgeving, maar vooral ook in de relatie met de arts of hulpverlener en in de persoonlijke leefomstandigheden. Hoe moeten mensen keuzes maken? Op basis van welke informatie? Hebben mensen voldoende inzicht in de impact van hun keuzes? Weten ze bij wie ze terechtkunnen en waarvoor? Mensen mogen met deze vragen niet alleen worden gelaten. Artsen en hulpverleners bieden een goede en vertrouwde behandelrelatie. De overheid zorgt voor een zorgvuldige wettelijke inkadering.

Vanuit deze uitgangspunten stellen we niet alleen wettelijke normen, maar willen we het ethisch bewustzijn levend houden, waarbij wij staan voor menslievende zorg waar ruimte en aandacht is voor elk mensenleven. Lijden is niet alleen een persoonlijk lot, maar ook een opdracht aan de naasten en de gemeenschap om om iemand heen te staan. Naastenliefde en solidariteit moeten geen holle begrippen worden.

De auteur is woordvoerder gezondheidszorg voor het CDA in de Tweede Kamer.