Dat plan presenteerde de fractievoorzitter van de ChristenUnie zaterdag. Daarmee wil hij de discussie over trouwambtenaren die gewetensbezwaren tegen het homohuwelijk hebben „depolariseren.” Hij hoopt hiervoor de steun van andere partijen te krijgen. Daartoe wil hij binnenkort om tafel met andere politieke partijen en ook met de kerken.

Op het eerste gezicht lijkt er weinig bezwaar tegen deze versobering van het burgerlijk huwelijk. Bij een geboorteaangifte is er immers ook weinig ceremonieel. De echtverbintenis wordt er ook niet minder officieel van als er geen praatje van de ambtenaar van de burgerlijke stand aan te pas komt. Sterker, er zullen ongetwijfeld echtparen zijn die niet onder de indruk waren van de toespraak van de ambtenaar. Zij zullen zeggen dat ze het net zo goed hadden kunnen missen. Overigens is het omgekeerde ook het geval. Blijft dat de toespraak niet per se noodzakelijk is voor de huwelijkssluiting.

Met andere woorden: het plan van Slob heeft best iets aantrekkelijks. Zeker als men daarmee ook de discussie over de gewetensbezwaarde ambtenaren kan neutraliseren. Voeg daarbij ook nog eens dat op deze nieuwe manier de aanstaande echtparen niet in problemen behoeven te komen als zij innerlijk bezwaar hebben tegen een huwelijksceremonie die wordt geleid door een voorstander van het homohuwelijk.

Toch zijn er kanttekeningen te maken bij Slobs idee. Hoewel het een sympathieke poging is de discussie over de gewetensbezwaarde ambtenaar te depolariseren, wordt met dit plan wel toegegeven aan de druk van de prohomolobby.

Met deze pragmatische oplossing wordt de principiële discussie of er in onze democratische samenleving ruimte is voor gewetensbezwaarden om in overheidsdienst te werken voortijdig afgebroken. Weliswaar heeft de Kamer gesproken, maar de rechter nog niet. Niemand kan nog garanderen wat bijvoorbeeld een eventuele uitspraak van het Europese hof zou zijn. Is het niet beter het traject tot het einde uit te lopen?

Waarom, ten tweede, niet een oproep aan christelijke bruidsparen om te verlangen dat hun huwelijk gesloten wordt door een gewetensbezwaarde ambtenaar, desnoods in een naburige gemeente? Als dat op grote schaal zou gebeuren, is denkbaar dat gemeenten zich bedenken.

Belangrijkste argument is echter dat met deze oplossing voorbijgegaan wordt aan het feit dat de overheid geroepen is Gods geboden uit te voeren. Wanneer, zoals in ons land steeds meer het geval is, die taak niet naar Bijbelse normen vervuld kan worden, is het niet de oplossing maar een eenvoudiger oplossing te zoeken. Dan moet juist de overheid opgeroepen worden tot herstel van die oude waarden.