Blijkbaar kan een staat-die-nog-geen-staat-is toch tot een VN-lichaam toetreden. Mis, zei het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken. Een Palestijnse staat moet de uitkomst van onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen zijn. De Palestijnse Autoriteit mag niet op de zaken vooruitlopen. En dus stemde Nederland tegen.

Fout, riep ook Amerika: Eerst om de onderhandelingstafel. En dus verwierpen ook de Verenigde Staten de desbetreffende resolutie. Maar de VS deden meer: ze draaiden de geldkraan naar Unesco dicht. Deze maand loopt de organisatie daardoor direct al 43 miljoen euro mis.

Prima standpunten, natuurlijk. Maar zoals gewoonlijk bleven Den Haag en Washington in procedurele argumenten steken. Er is nog geen Palestijnse staat, dus kunnen dergelijke stappen niet door de beugel.

Er klonken echter weinig inhoudelijke bezwaren tegen een Palestijns lidmaatschap van Unesco. Hoe zit het bijvoorbeeld met een van de belangrijkste taken van Unesco: het beschermen van werelderfgoed en andere cultureel of historisch belangrijke plaatsen?

Neem het Graf van Rachel. Een belangrijke historische plaats voor Joden en christenen, maar nergens terug te vinden in Palestijnse aanduidingen. De plek van het graf heet bij de Palestijnen de Bilal bin Rabahmoskee. Nu zal de Palestijnse Autoriteit ongetwijfeld goed voor dat islamitische gebedshuis zorgen, maar het is toch wel van belang dat aan die plaats ook de juiste historische, religieuze en culturele eigenheid wordt toegekend.

Een van de uitgangspunten van Unesco is verder dat staten zich conformeren aan „internationale normen van vrede en tolerantie.” Een blik in de Palestijnse schoolboekjes van 2011(!) leert dat er op dat punt nog wel wat te winnen valt. Om het maar zachtjes uit te drukken.

Een paar voorbeelden uit een studie van het Institute for Monitoring Peace and Cultural Tolerance in School Education (Impact-SE) die maandag werd gepubliceerd. Daaruit blijkt dat Israël in geschiedenisboekjes consequent wordt weggelaten als het gaat over de moderne Levant (Syrië, Libanon, Israël en Jordanië). Behalve deze openlijke omissies, zijn er ook subtielere. Zo werden van een afbeelding van een postzegel uit de Britse mandaatsperiode, begin vorige eeuw, de Hebreeuwse letters verwijderd.

Minder subtiel zijn de passages uit een geschiedenisboekje voor groep 6 waarin het gaat over de historie van Arabieren en moslims en de rol van de Joden. „Jullie vijanden doodden je kinderen, sneden de buiken van je vrouwen open en grepen je achtbare oude mannen bij hun baard en leidden ze naar de plaatsen des doods.”

De vertegenwoordigers van de landen die maandag voor Palestijns lidmaatschap van Unesco stemden, hebben het blijkbaar te druk om zich goed in te lezen.