Woensdag zitten de leiders weer in Brussel met elkaar om de tafel. Zij streven ernaar dan echt knopen door te hakken. Tot dusver schoot hun aanpak van de problemen in de eurozone tekort. Het was allemaal te weinig om het vertrouwen binnen de financiële wereld te herstellen. Rond hun optreden is steeds meer een beeld ontstaan van verdeeldheid, politieke besluiteloosheid en gebrek aan moed en daadkracht. We constateren dat zij die sfeer het afgelopen weekend in ieder geval niet hebben doorbroken. Maar zij geven zichzelf een nieuwe kans, over twee dagen.

De regeringschefs zoeken naar dat grote gebaar. Dat moet een aantal elementen omvatten. Zo is een forsere afwaardering van de Griekse staatsobligaties onvermijdelijk. De cijfers die zaterdag uitlekten over de ontwikkeling van de schuldenlast van dat land zijn dramatisch. Tegelijk dient er voldoende kapitaalsteun beschikbaar te zijn om banken, die verliezen lijden door de kwijtschelding, te kunnen redden. Een derde dossier betreft een uitbreiding van de vuurkracht, zoals het wordt genoemd, van het noodfonds, om beleggers ervan te overtuigen dat Italië en Spanje niet zullen omvallen en hen ervan te weerhouden hun bezit aan waardepapieren uit die landen massaal in de verkoop te gooien.

Natuurlijk, er zijn ook garanties nodig om voortaan een strikte begrotingsdiscipline te handhaven. Nederland timmert aan de weg met de suggestie om daartoe een speciale Eurocommissaris verstrekkende bevoegdheden te geven. Prima idee, snel regelen, maar nu is toch eerst en vooral actie vereist om de uitslaande brand onder controle te krijgen.

Wat er later deze week uit de bus rolt, hangt vooral af van het verdere beraad tussen bondskanselier Merkel en president Sarkozy. Zij bepalen als hoogste bazen van de twee toonaangevende Europese naties uiteindelijk de koers. Daar kun je moeite mee hebben, maar op cruciale momenten is het goed dat binnen zo’n omvangrijk gezelschap enkelen vooropgaan.

Dan moeten zij uiteraard wel echt hun verantwoordelijkheid nemen. Het is duidelijk dat er in de voorbije dagen nogal wat ruis zat in de verhouding tussen Duitsland en Frankrijk. In hoeverre de meningsverschillen, met name over de vergroting van het noodfonds, zijn opgelost, valt moeilijk in te schatten. Sarkozy heeft er sinds vorige week een probleem bij: de AAA-status van zijn land loopt gevaar. Dat betekent concreet dat hij weinig speelruimte heeft om nog extra financiële middelen in te zetten.

Europa wacht op de ultieme remedie om de problemen het hoofd te bieden. De leiders mogen woensdag niet falen. Anders betreden we met z’n allen gevaarlijk terrein. Niemand weet wat er dan precies gaat gebeuren, maar het zal weinig goeds zijn.