„Het Vuurtoreneiland is als een droom”
AMSTERDAM (ANP) – Het is vrijdag een komen en gaan op het Vuurtoreneiland, onder de rook van Amsterdam. Nieuwsgierigen kunnen daar een blik werpen op hun eventueel toekomstige stek. Staatsbosbeheer zoekt een exploitant voor het natuurgebied in het IJmeer dat nog geen twee voetbalvelden groot is. Inmiddels hebben zich zo’n 230 partijen gemeld.
„Het is overweldigend mooi en er is overweldigend veel te doen”, omschrijft Kees-Jan Kluft zijn eerste indruk. Hij en zijn vrouw Marjoke Hinnen hebben plannen om het eiland onder meer toegankelijk te maken voor scholieren. „Ze kunnen hier de handen uit de mouwen steken, meehelpen met opknappen, dingen maken”, ziet Hinnen voor zich. „Maar er moet ook geld worden verdiend”, vult haar man aan. „Ja, bijvoorbeeld met een bunkerhotel”, roept Hinnen enthousiast.
Op het Vuurtoreneiland staan, zoals de naam al verklapt, een kleine vuurtoren, een woning en een van de 46 forten die deel uitmaken van de Stelling van Amsterdam. Deze is sinds 1996 Unesco Werelderfgoed. Het eiland, dat ruim 3 eeuwen oud is, heeft een flinke opknapbeurt nodig. „De bunker lekt, de vuurtoren rammelt en heeft een lik verf nodig, de munitiebunkers hebben barsten en er is geen stromend water”, somt een woordvoerster van Staatsbosbeheer de gebreken op. De kosten voor de restauratie worden geschat op 1 tot 3 miljoen euro.
Drie vriendinnen schieten vrijdag volop foto’s van hun ’droomeiland’. „We zijn al een tijd op zoek naar een plek waar we iets kunnen doen met horeca, kunst en design”, vertelt de 27-jarige Leonie Janssen. „Dit is perfect, ik had dit bijna niet durven dromen. Al moet er wel heel wat gebeuren”, ziet de 28-jarige Floor Knaapen in. Over het geld maken ze zich vooralsnog niet veel zorgen. „We hebben goede contacten”, verzekert vriendin nummer 3, Josine Olgers (27).
Iets kritischer is Hans Olykan. „Ik schrik wel een beetje van de deplorabele toestand van het eiland. En ik ben ook wel een beetje in shock over de voorwaarden van Staatsbosbeheer, bijvoorbeeld dat je hier niks mag bouwen en geen geluidsoverlast mag veroorzaken.” Zijn vrouw Caroline Bunnig ziet het zonniger in. „Dat geluid is geen probleem voor ons. We willen namelijk een vuurtorenmuseum opzetten.” De vuurtoren op het eiland valt alleen wel een beetje tegen. „Hij is wel heel klein.”
De staat van het eiland kan het enthousiasme bij sommige belangstellenden niet drukken. Marjoke Hinnen droomt: „Ik zie mezelf hier wel wonen en wil dan heel graag elke dag in het water springen.”