Zonder olie naar Zwitserland
Caravans trekken in karavaan Nederland uit. Met een sleurhut naar Slowakije. Soms slecht voorbereid. Langs de A12 was zaterdag een trefpunt ingericht voor de laatste informatie, de laatste controles, de laatste tips.
Het informatiepunt was een proef. Op 19 juli zijn de deelnemende diensten er weer; dezelfde tijd, dezelfde plaats. Bij voldoende belangstelling komen er ook op vier andere plaatsen langs de grens dergelijke controleposten.
Nog maar nauwelijks hebben het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD), de Duitse Autobahnpolizei, de Wegenwacht en de douane een deel van parkeerplaats Oudbroeken bij Duiven in beslag genomen, of de eerste caravans doen het trefpunt aan.
Vandaag is alles gratis: informatie over files, een blik onder de motorkap, controle van de verlichting. Bekeuringen worden er niet uitgedeeld. „Meneer, sinds 1 januari moet uw nummerbord voorzien zijn van een blauw NL-vakje. Dat betekent dat u met uw APK meer dan een halfjaar overtijd bent.” Man met stoppelbaard staart duf over het half naar beneden gedraaide raampje. De agent blijft lachen. Bekeuringen passen niet bij het servicegerichte karakter van dit informatiepunt. „Maar als u tussen hier en de grens aangehouden wordt, heb ík u tenminste gewaarschuwd.”
Sommige automobilisten willen slechts weten waar ze kans lopen in het vakantieverkeer vast te raken. „Bij München staat nu al 50 kilometer”, zegt de Duitse politieman Klaus Laackman. De automobilisten kunnen een folder meekrijgen waarin de Duitse verkeersregels in het Nederlands vertaald zijn.
Onduidelijkheid heerst over een nieuwe Duitse regel: vrachtauto’s met aanhanger mogen op zaterdag en zondag de weg niet meer op. Of dat ook voor auto’s met caravan geldt, willen vakantiegangers weten. Nee, vakantieverkeer mag ongehinderd de Autobahn over. Waarin Duitsland wel strenger is: kinderen tot 12 jaar of met een lengte tot 1,50 meter moeten op de achterbank een gordel om.
Een wegenwacht duikt op vanonder een motorkap: „Waar is de reis naartoe, meneer?” Naar Zwitserland. De wegenwacht toont de peilstok: „U heeft geen druppel olie meer.” Een slordigheidje dat de toerist letterlijk duur kan komen te staan.
Een andere automobilist wil de weg naar Kroatië weten. „Ik vind het gek dat mensen dat niet uitzoeken voordat ze op reis gaan”, zegt agent Laackman.
De douane trekt nauwelijks belangstelling. „Wij willen er als dienst gewoon bij zijn”, zeggen de douanemensen, kleumend in de motregen. Niet alles kan, niet alles mag. Mensen die willen weten hoeveel alcohol en tabak de grens over mag, of welke bedreigde diersoorten ze op hun plaats moeten laten, kunnen hier terecht. Hoe controleerbaar is dat nog, met grenzen die je nauwelijks opmerkt? „We controleren regelmatig, maar steekproefsgewijs.”
Kinderen wurmen zich uit volgepakte auto’s. Een vakantieganger opent met één hand de achterklep, terwijl de andere hand verwoede pogingen doet alle bagage binnenboord te houden.
Niet alleen doorgaand verkeer komt voorbij. Een inwoner uit de streek wil zijn banden laten controleren. Ook dat mag. Voor elke belangstellende heeft de ANWB een tasje met handige informatie, presentjes voor kinderen en een kussentje voor als onderweg de vermoeidheid toeslaat.
Een auto met verlichting rijdt voor met een aanhangwagen zónder verlichting. „De kabel schoot los. Hij is te kort.” Thuis al gezien; toch maar op vakantie gegaan. De wegenwacht heeft de oplossing onder handbereik: „De kabel zit twee keer om deze as gewikkeld. Daar zit de extra lengte die u nodig heeft.”
Dankzij de vele voorlichting gaan de meeste mensen goed voorbereid op reis, zeggen de ANWB’ers. Er blijven echter mensen die met versleten banden, ondeugdelijke remkabels en zonder controle van olie en koelvloeistof het avontuur tegemoet gaan. En dat soms door mankementen eerder en anders bereiken dan ze van plan waren. „Het is vaak meer onwetendheid dan nonchalance”, zegt wegenwacht M. Gerritsen. „Voorbeeld: Mensen denken dat hun banden hard genoeg zijn, maar controleren dat niet als de caravan erachter hangt. Dan heb je dus hardere achterbanden nodig. En harde banden onder de caravan zelf. We controleren de trekhaak, de fietsendrager, de verlichting. Maar het blijft natuurlijk maar een momentopname.”
KLPD’er J. Benninck krijgt tal van vragen: over de maximumsnelheid in Duitsland, over het vignet dat in Oostenrijk nodig is, over files en wegwerkzaamheden. „Er kwam iemand langs die met een kaart uit 1970 op weg was naar Kroatië. Daar stonden allerlei snelwegen dus helemaal niet op.”