Meekijken met chirurg in Duits ziekenhuis
Jaren geleden kwam de vader van Marien Sanders (22) uit Veenendaal een keer thuis met een doos vol oude boeken. Alle gezinsleden visten eruit wat hen interessant leek en de boeken die overbleven gingen naar de schuur, bij het oud papier. Een paar dagen later ging Sanders’ moeder naar het schuurtje om een stapel oud papier weg te brengen. Toen zag ze de doos met het restje boeken weer staan en besloot toch nog even te kijken of er echt niets bruikbaars meer tussenzat. Haar oog viel op het boek ”Maar achter ons staat God”. Ze nam het mee naar huis en las het in één adem uit.
De Veenendaalse was zo enthousiast over het boek dat ze ook anderen aanraadde het te lezen. Zo kwam het dat niet alleen de rest van het gezin het las, maar dat het de hele familie rondging. Ooms, tantes, neven, nichten, allemaal lazen ze ”Maar achter ons staat God”.
Ook Marien Sanders was gegrepen door het boek, waarvan de officiële titel luidt: ”Maar achter ons staat God. Herinneringen uit de praktijk van een Duitse chirurg” (Baarn, Hollandia, 1957). De auteur, Hans Killian, beschrijft erin wat hij meemaakte tijdens zijn werk als chirurg in een Duits ziekenhuis. Het boek is „erg spannend en superheftig”, vindt Sanders. In welke tijd de gebeurtenissen zich precies afspelen is niet duidelijk. Gezien het geboortejaar van de auteur, 1892, zal het rond de Tweede Wereldoorlog geweest zijn.
Killian beschrijft allerlei voorvallen in het ziekenhuis. Hij vertelt waaraan patiënten leden en hoe hij hen behandelde. Sanders: „Soms is dat heel spannend, want de ene keer lukt een operatie wel maar een andere keer niet. Ook komt het bijvoorbeeld voor dat Killian iemand moet reanimeren, maar dat die poging niet slaagt. Al lezende leef je helemaal mee en is het bijna alsof je er zelf bij bent.”
Wat volgens Sanders duidelijk naar voren komt in het boek is hoe druk iedereen is om een patiënt te redden. Daarbij moest het ziekenhuispersoneel het in die tijd ook nog eens doen zonder allerlei moderne middelen die nu voorhanden zijn.
Het boek is met name interessant voor mensen die in de zorg werken, meent Sanders, die over een jaar zijn diploma verpleegkunde hoopt te behalen. Een tijdje geleden heeft hij het nog aanbevolen aan een van zijn docenten, die arts geweest is in Malawi. Zelf leest hij er ook nog regelmatig in. „Ik denk dat ik het boek in totaal wel drie keer gelezen heb.”
Het zinnetje ”Maar achter ons staat God” komt één keer voor in het boek, op de laatste bladzijde. „Het geeft aan dat God uiteindelijk bepaalt of het werk van artsen en verpleegkundigen gezegend wordt of niet”, zegt Sanders. „Zij kunnen zich nog zo inzetten voor een patiënt, uiteindelijk is het God Die overal boven staat en bepaalt hoe de dingen gaan.”
Dit is de achttiende aflevering van een serie waarin lezers aan het woord komen over een boek dat bijzondere betekenis voor hen heeft.
