De opkomst stelt Irene Kamp van de Fietsersbond teleur. De circa 1700 uitnodigingen aan de doelgroep, mensen tussen de 65 en de 75 jaar, leverden slechts zestien reacties op. „Misschien vanwege het mooie weer”, aarzelt de organisator. „Elders is de opkomst veel groter. Door deze dagen te organiseren willen we senioren zo lang mogelijk laten fietsen. Onderzoek wees onlangs uit dat er steeds meer eenzijdige ongelukken gebeuren waarbij oudere fietsers betrokken zijn.”

Vandaar dat de oren en ogen van de Papendrechters worden getest en hun fiets wordt gecontroleerd op veiligheid, afstelling en hoogte. Bovendien krijgen de deelnemers via een presentatie gevaarlijke situaties voorgeschoteld. „Ik begrijp nu pas hoe het zit met die dode hoek van vrachtwagens. Daar houd ik voortaan rekening mee”, zegt een vrouw. Mevrouw De Vries is met haar 61 jaar een jonkie. Zij doet mee omdat ze na een knieoperatie niet meer durft te fietsen. „Ik vind het heel eng bij bochten. Als je bang bent, wordt het niks. Ik ben sindsdien al twee keer gevallen.”

Beweegdocent Jos Kooijman onderwerpt de senioren aan een pittige training. De ouderen maken door nek-, schouder-, arm- en beenoefeningen de stramme spieren los. Daarna lopen ze rondjes en moeten ze binnen vijf seconden aan de overkant van de zaal zien te komen. Sommigen wachten totdat er voldoende ruimte is, anderen veranderen een paar keer van richting, terwijl een enkeling vastbesloten naar de overkant marcheert. „Iedereen doet dit op zijn eigen manier. Wees jezelf in het verkeer en doe geen dingen die je niet durft.” Een afstaptraining en praktische adviezen sluiten dit onderdeel af. „Hakjes zijn prachtig, maar funest voor het evenwicht.”

Na de lunch wacht een parcours. Daar zitten een paar lastige klussen bij. Rondjes rijden, slalommen rond pionnen en als klap op de vuurpijl het oppakken en weer terugplaatsen van een voorwerp op een verhoging. „Ik ga eerst, dan ben ik ervan af”, zegt mevrouw De Jong-Bot. Mevrouw Pullen voert de opdrachten zo fanatiek uit dat ze bijna haar evenwicht verliest. EHBO’ers schieten toe, maar alles gaat goed. Haar even oude man zet er de sokken in en legt het parcours in recordtijd af.

Dan is het tijd voor de stadsrit, uitgezet door plaatselijk coördinator Nico van Delft. „We gaan langs uitritten van bedrijven, dan door een buitenwijk en vervolgens naar het centrum. Ik heb een paar lastige situaties opgenomen.” De senioren verheugen zich op het ritje. „Prachtig met dit weer.” Mevrouw De Vries is minder enthousiast. „Ik krijg er pijn in mijn buik van.” In een paar uur tijd blijkt de saamhorigheid gegroeid. „Het valt best mee, meid. We slepen je er wel doorheen.”