Esther Kaper: Seksualiteit verdient veilige kaders
Veel christelijke jongeren krijgen van huis uit mee dat seks voor het huwelijk geen optie is. Maar waarom dat zo is en hoe je dan wel op een goede manier met seksuele verlangens kunt omgaan, daarover spreken ouders vaak niet. Vandaar dat veel stellen voor het huwelijk met elkaar naar bed gaan, zeker in een tijd waarin er nauwelijks grenzen meer lijken te zijn.
Journalist Esther Kaper (27) besloot in de leemte tussen kerkelijk voorschift en vrije seksuele moraal te voorzien en doet in ”Hot issues” verslag van haar persoonlijke zoektocht. In het boek verwerkte ze interviews met zes christelijke stellen, waarvan sommigen als maagd het huwelijk in zijn gegaan en anderen niet. Ook haar man leverde verschillende bijdragen. Hiermee komt zowel de mannelijke als de vrouwelijke element evenwichtig in beeld.
Esther Kaper kende zorgeloze kinderjaren. Ze kwam als tiener tot geloof en liet zich dopen in een evangelische gemeente. Ze schrijft dat ze blindelings de strakke regels van de kerk wilde volgen en besloot rein te willen blijven. Achteraf zegt ze dat het gezonder is om zelf te zoeken naar Gods bedoeling met seksualiteit, omdat dit tot een doordachte keuze leidt. Als je zélf uitvindt wat de waarde van seksuele onthouding voor het huwelijk is, val je niet zo snel om als de verleiding daar is.
Dat zij hierin zelf geen beslissing had genomen, brak Esther op in haar verkeringstijd. „Eigenlijk vond ik dat hele ”geen-seks-voor-het-huwelijk” maar onzin. Ik hield me eraan, omdat mijn schuldgevoelens steeds de kop opstaken, maar van binnen, als ik echt eerlijk naar mezelf keek, zag ik het nut er niet van in om te wachten.” Dat ze als maagd het huwelijk is ingegaan, kwam mede door haar aanstaande man die, haar herinnerde aan gemaakte afspraken. Hij was „supervastbesloten” om geen seks voor het huwelijk te hebben.
Omdat Kaper als gelovige toch ook wilde weten wat Gods wil was in haar leven, ging ze op zoek. Uiteindelijk kwam ze tot dezelfde conclusie als die de kerk haar voorhield. Dit gebeurde echter niet op grond van de kerntekst uit Genesis 2:24 –en die herhaald wordt in het Nieuwe Testament– over het verlaten van het ouderlijk huis, het aanhangen van de vrouw en het tot één vlees worden. Ook citeert ze niet de oudtestamentische aanwijzingen met betrekking tot seks buiten het huwelijk, omdat deze teksten haar in haar jeugd niet overtuigden. Persoonlijk vind ik dat die teksten heel goed laten zien dat God seksualtiteit uitsluitend binnen de kaders van het huwelijk toestaat.
Het antwoord dat in het boek naar voren komt, is dan ook geen objectieve norm, maar meer een subjectieve waarheid. „Voor mijn gevoel klopt het gewoon: het huwelijk is precies wat nodig is om seksualiteit te beleven. Je hebt elkaar gekregen als man en vrouw. Je hebt trouw beloofd tot de dood scheidt”, schrijft Kaper. Wat haar overtuigt, is het totale kader waarin seksualiteit in de Bijbel staat. Trouw en voortplanting zijn onlosmakelijk met seksualiteit verbonden. De auteur zet hiermee in op de schoonheid van seksualiteit, die veilige kaders verdient.
Eenmaal vastbesloten om te wachten met seks, verdiepte de relatie zich. Dit gaf Kaper een extra bevestiging. Met allerlei praktische afspraken (niet ongekleed of in ondergoed vrijen en elkaar niet bevredigen) werden grenzen aangegeven en werd het voor Kaper en haar vriend haalbaar om Gods wil te volgen. God gaf hun kracht om grenzen te bewaken.
Kaper wil geen set regels geven voor anderen, maar illustreert in dit boekje wat voor hen werkte. Mooi is het voorbeeld van de vangrail om duidelijk te maken dat je niet tot het uiterste moet gaan in de verkeringstijd. De vangrail (de grens) staat niet langs de weg om hem te gebruiken, maar om ervoor te zorgen dat je niet doorschiet (seksuele gemeenschap).
Als je toch te ver gaat en tegen de vangrail aankomt, geeft dat schuldgevoel. Hoewel de auteur spreekt over schuld, komt het aspect van vergeving vragen niet nadrukkelijk aan de orde. Schuldgevoel staat in het boek meer in het teken van onterechte gevoelens die vanuit een taboe opkomen. Maar op seksueel gebied is er niemand zonder zonde: onze blik hoeft maar ergens te lang te blijven hangen of we gaan in onze gedachten verder dan zuiver is. Daarom is het zeker voor jongeren belangrijk om nadrukkelijk op de weg van bevrijding van zonden bij God te wijzen: de schuld belijden en barmhartigheid ontvangen.
”Hot issues” is een open en eerlijk boek dat met vaart leest, ook al vanwege het geheel beschreven eigen liefdesverhaal. Soms is haar proza bijna poëzie waarover je langer wilt nadenken. Seksualiteit is dan ook niet zomaar iets. Voor Esther Kaper en haar man is het iets heiligs, iets exclusiefs. Het is knap hoe ze over de intimiteit in haar eerste twee huwelijksjaren schrijft zonder hierbij te open te worden.
Kaper beschrijft op een innemende manier hoe rijk seksualiteit is en spoort de lezers aan om God bij alle keuzes te betrekken. Daarbij kaart ze ook zaken zoals zelfbevrediging en porno aan. Sterk is haar verontwaardiging over het misbruik van vrouwen als lustobject. De auteur wil niets voorschrijven, maar neemt de lezers mee in haar overtuiging dat wachten met seks goed is, juist omdat het zo bijzonder is. En ze doet dat overtuigend. Het zal jongeren helpen om op het terrein van seksualiteit bewuste keuzes te maken en de grenzen te bewaken in het grote grijze gebied tussen eerste zoen en seksuele gemeenschap.
Boekgegevens
”Hot issues. Eerlijk over seks”, door Esther Kaper-Hartenberg; uitg. Medema, Heerenveen, 2011; ISBN 978 90 6353 616 9; 192 blz.; € 12,50.