„En Saulus blazende nog dreiging en moord tegen de discipelen des Heeren, ging tot de hogepriester…”

Thans blijft ons alleen over te letten op Saulus in zijn woeden tegen de christenen. Verder, hoe hij om zijn moordlust beter te kunnen uitvoeren volmachtbrieven van de hogepriester verzocht aan de synagogen van Damascus. Wij dienen daarbij acht te geven op de persoon die het onderwerp is van deze geschiedenis, Saulus en op zijn aanhoudend moorddadig gedrag, blazend en dreigend. Wij letten ook op de personen tegen wie hij optrad. Het zijn de discipelen des Heeren.

Het voornaamste onderwerp van deze geschiedenis is de vermaarde Saulus, daarna Paulus genoemd. Hij beschrijft zichzelf in zijn verantwoording in Handelingen 22:3, zeggende dat hij een Jood was, geboren te Tarsen, geen onvermaarde stad in Celicië. Hij werd opgevoed in Jeruzalem en onderwezen aan de voeten van de grote Gamaliël, een voornaam leraar onder de Joden. Dat was een man van grote achtbaarheid wegens zijn wijze raad, zijn gematigd oordeel omtrent de christenen en zijn grote geleerdheid. Paulus was zijn discipel geweest en was door hem in de vaderlijke wetten onderwezen.

Op zijn wijze was Paulus een groot ijveraar voor de wet en vaderlijke inzettingen. Hij was zelf ook onberispelijk naar de wet, doch een groot vijand, onderdrukker en vervolger van de christenen. Dat zal nader blijken.

Joachim Mobachius, predikant te ’s-Hertogenbosch

(”De staat van een uitverkorene”, 1744)