Bijna alle gedetineerden zeggen onschuldige arbeidsmigranten te zijn en in de meeste gevallen is er geen bewijs dat erop wijst dat de migranten liegen. Dat weerhoudt de rebellen er echter niet van de mannen op plaatsen vast te houden als de sportclub Poort van de Zee. Zo’n 200 mannen zitten hier sinds deze week bijeen op een voetbalveld.

De behandeling van de gevangenen is de eerste grote test voor de leiders van de opstandelingen, die proberen een regering op te zetten die mensenrechten en internationale regels respecteert. Iets wat het vorige regime naliet.

De Libische Nationale Overgangsraad (NTC), het bestuursorgaan van de rebellen, heeft zijn strijders ertoe opgeroepen gevangenen niet te mishandelen en zegt dat mensen die verdacht worden van misdaden een eerlijk proces krijgen. Voor de bewering dat de rebellen de afgelopen zes maanden gevangenen hebben gedood of systematisch mishandeld is weinig geloofwaardig bewijs. De Afrikaanse Unie en Amnesty International hebben evenwel bezwaar gemaakt tegen de behandeling van zwarte Afrikanen in Libië.

Aladdin Mabruk, een woordvoerder van de militaire raad in Tripoli, zegt niet zeker te weten hoeveel mensen er aangehouden zijn in Tripoli, maar hij gokt dat er in ieder geval meer dan 5000 mensen vastzitten. Het aantal gevangenen in de stad wordt niet centraal bijgehouden, maar elke buurtraad heeft zo’n 200 tot 300 gevangenen. De stad van 1,8 miljoen inwoners telt tientallen van dit soort buurtraden.

Minister van Justitie Mohammed al-Alagi heeft deze week een aantal tijdelijke gevangenissen bezocht en zegt dat de omstandigheden „voldoen aan internationale normen.” „We bouwen een Libië op dat is gebaseerd op verdraagzaamheid en vrijheid, niet wraak.”

Het regime van Gaddafi heeft de afgelopen decennia honderdduizenden zwarte Afrikanen toegelaten. Veel jonge mensen uit Mali en Niger die in de jaren zeventig en tachtig naar Libië togen, werden gerekruteerd voor het Islamitisch Legioen, gemodelleerd naar het Franse Vreemdelingenlegioen.