Reformatorische scholen komen niet veel verder dan een aantal uiterlijke groepskenmerken, waarvan de rok voor meisjes de belangrijkste is. Het reformatorische erfgoed is niet geïntegreerd in de lesstof, schreef theoloog dr. H. van den Belt zaterdag in deze krant. Waar? Christian, Rachel, Hannah en Corné, leerlingen van het Wartburg College, locatie Revius in Rotterdam, zeggen niet zomaar ja.

Kunnen jullie een voorbeeld geven van een les waarin de reformatorische identiteit van jullie school blijkt?

Corné: „Een les maatschappijleer over het onderwerp ”mens en relatie”. Daarin gaat het over ”ware liefde wacht”: geen seks voor het huwelijk.”

Christian: „Een godsdienstles over abortus en voorbehoedsmiddelen.”

Hannah: „Bij biologie wordt de evolutietheorie behandeld. Je moet weten wat die theorie inhoudt, maar de leraar vertelt ook waarom wij in de schepping geloven. Dat zullen ze op een openbare school niet doen.”

Christian: „Ik las er laatst een artikel in een tijdschrift over waarin de argumenten van christenen tegen de evolutietheorie werden weggeschreven. Door de lessen op school kan ik zo’n discussie beter volgen.”

Over het verloop van dergelijke lessen zijn de jongeren niet onverdeeld enthousiast.

Corné: „We mogen over het onderwerp discussiëren en aan het eind geeft de leraar zijn mening. Dat is het dan.”

Christian: „Als het over voorbehoedsmiddelen gaat, is de leraar natuurlijk tegen. Wij als leerlingen moeten er volgens de leraar net zo over denken, ook al is de Bijbel niet heel duidelijk over bepaalde onderwerpen. Er is soms weinig ruimte voor andere meningen.”

Hannah: „Ik vind het per leraar heel verschillend wat je mag zeggen.”

Rachel: „Sommigen denken ver met je mee. Zij geven veel vrijheid om te discussiëren en vinden het juist interessant dat er verschillende meningen zijn.”

Waaruit blijkt de reformatorische identiteit van jullie school bij een vak als Engels?

Corné: „Bijna nergens uit. We krijgen gewoon Engels. Er is wel een blad speciaal voor reformatorische scholen, Scope, maar dat ken ik nauwelijks. En bij wiskunde moeten we gewoon sommen maken. Er bestaat toch geen reformatorische wiskunde of zo?”

Rachel: „De lerares Frans slaat een hoofdstuk over omdat het over sport gaat, maar verder krijgen we gewoon Frans, net als op andere scholen.”

Hannah: „Bij Nederlands gebruiken we een reformatorisch lesboek: Taalpuntnl. Dat is wel handig. Er wordt in verwezen naar literaire boeken waar geen vloeken in staan. Dan is dat probleem ook gelijk opgelost.”

Rachel: „Veel methodes die wij gebruiken zijn algemeen, niet-christelijk. Dat kan ook best. Er staan geen dingen in die echt botsen met de identiteit van de school. Hoewel. Laatst hoorde ik iemand verbaasd zeggen: Staat er zo’n modern gekleed meisje op de voorkant van jullie lesboek?”

Soms grijpt de Revius bewust in. Rachel: „Op de cultuurpas die wij krijgen, zit een bedrag voor bioscoopbezoek. De school heeft dat geblokkeerd.”

Net als op alle scholen praten de leerlingen op de Revius veel over uitgaan, sport en muziek. „Dat zijn nu eenmaal onderwerpen die jongeren interesseren.” Maar verschillen zijn er ook.

Hannah: „Er zijn nogal eens discussies, bijvoorbeeld in de godsdienstles, over de verschillende kerkgenootschappen. Bij de een gaat iedereen aan het avondmaal, bij de ander niet. Op een openbare school zullen de leerlingen over andere dingen praten.”

Rachel: „Dat je hier met allemaal reformatorische mensen bij elkaar leeft, heeft een nadeel. Je hoeft nooit iets van je geloof uit te leggen of jezelf te verdedigen. Na m’n examen ga ik naar een niet-reformatorische school. Dan moet ik daarop voorbereid zijn.”

Hannah: „Er wordt al iets aan voorbereiding gedaan. En in de examenklas krijgen we apologetiek.”

Hoe vaak maken jullie een les mee die typerend is voor een reformatorische school?

Christian: „Vooral bij godsdienst, één uur in de week. Daarnaast niet zo veel.”

Rachel: „Bij aardrijkskunde ook. Als het gaat over de vraag hoe lang de aarde bestaat. Maar bij de exacte vakken maakt het nauwelijks uit.”

Een groot deel van jullie lessen verloopt net als op een openbare school?

Corné: „Ik denk het wel. Je kunt er bij veel vakken ook niet meer van maken.”

De Reviusleerlingen vinden dat de identiteit van hun school „misschien nog wel meer” blijkt uit de omgang met elkaar en de sfeer. Corné: „Als je je brood in de prullenbak gooit, wordt daar wat van gezegd. Zo van: je moet dankbaar zijn dat je eten hebt. Dat is wel christelijk.”

Christian: „Ik heb bij een niet-christelijke pizzaboer gewerkt. Je mocht helemaal niets van eten in de prullenbak gooien. Dus meer mensen hebben dat standpunt.”

Hannah: „Ik voel me thuis op school. Ik hoef me niet te schamen dat ik in een rok loop, want alle meiden doen dat. En ik hoef niet uit te leggen waarom ik christelijk ben. Dat geeft een fijn gevoel.”

Corné: „Ze slaan op school wel eens een beetje door. We mogen de agenda van de Europese Unie niet meer gebruiken omdat daar iets in staat over seks en soa’s. Dat er een vloek wordt doorgestreept in een boek begrijp ik, maar zo’n agenda vind ik geen probleem.”

Rachel: „Deze week keken we bij geschiedenis naar een film over de aanslagen in Amerika. Het Engelse woord ”shit” in de ondertiteling werd in het Nederlandse commentaar vertaald met een vloek. De leraar had dat van tevoren aangegeven. Dat vind ik goed. Het is logisch dat meisjes worden aangesproken als hun rok te kort is. Of leerlingen die een grof woord gebruiken. Maar het gebeurt ook weer niet altijd. Iemand in de klas gebruikte voluit de naam van Jezus. De leraar besteedde er nauwelijks aandacht aan. Dat verwacht ik niet op een reformatorische school.”

Corné: „Jonge leraren zijn over het algemeen wat losser, wat makkelijker.”

Rachel: „Sommigen zijn ook zo gekleed.”

Corné: „Het hoort misschien bij de uiterlijke kenmerken van een reformatorische school, maar ik vind de dagopeningen fijn. Veel leraren geven een toelichting op het gelezen Bijbelgedeelte.”

Hannah: „Je leert op deze school veel over het christelijk geloof. Daarnaast vind ik het belangrijk om met andere reformatorische jongeren om te gaan. Je raakt daardoor minder snel op het verkeerde spoor. De omgeving beschermt je. Op een openbare school zou ik kunnen gaan wankelen.”

Corné: „Je kunt hier jezelf blijven. Klasgenoten zijn ook in het weekend je vrienden.”

Christian: „Op een openbare school maak je eerder vrienden die niet christelijk zijn. Dan moet je sterk in je schoenen staan.”

Rachel: „Ik heb het hier prima naar m’n zin. Door de reformatorische identiteit, maar ook door de mensen met wie je omgaat. Maar mijn volgende school hoeft niet per se een reformatorische te zijn. Je zult een keer de stap naar een andere omgeving moeten maken.”

Corné: „De leraren op onze school worden nog echt als voorbeeldfiguren gezien. Dan moeten ze zich natuurlijk ook zo gedragen.”

Als je zelf had mogen kiezen, ging je dan naar een reformatorische school?

De vier jongeren knikken. Corné: „Je zit een groot deel van je leven op school. Die moet passen bij thuis.” Rachel: „School is een verlengstuk van je opvoeding.”

Dit is het eerste deel in een serie artikelen over reformatorische scholen en hun identiteit. Zaterdag deel 2.

Naam: Christian Bregman

Leeftijd: 17

Woonplaats: Krimpen aan den IJssel

Klas: havo 5

Kerkgenootschap: Gereformeerde Gemeenten

Naam: Rachel Verhoeven

Leeftijd: 17

Woonplaats: Capelle aan den IJssel

Klas: havo 5

Kerkgenootschap: Gereformeerde Gemeenten

Naam: Hannah Koolmees

Leeftijd: 16

Woonplaats: Capelle aan den IJssel

Klas: vwo 5

Kerkgenootschap: Gereformeerde Gemeenten

Naam: Corné Smaal

Leeftijd: 16

Woonplaats: Bleiswijk

Klas: vwo 5

Kerkgenootschap: Protestantse Kerk in Nederland (Gereformeerde Bond)